Alfama - Dulce Pontes

Quando Lisboa anoitece

Como um veleiro sem velas

Alfama toda parece

Uma casa sem janelas

Aonde o povo arrefece

Ã^ numa água-furtada

No espaç o roubado à mágoa

Que Alfama fica fechada

Em quatro paredes de água

Quatro paredes de pranto

Quatro muros de ansiedade

Que à noite fazem o canto

Que se acende na cidade

Fechada em seu desencanto

Alfama cheira a saudade

Alfama não cheira a fado

Cheira a povo, a solidão

Cheira a silêncio magoado

Sabe a tristeza com pão

Alfama não cheira a fado

Mas não tem outra canção

Als Lissabon donker wordt

Als een zeilboot zonder zeilen

Alfama lijkt allemaal

een huis zonder ramen

Waar de mensen afkoelen

Ã^ op een zolder

In de ruimte gestolen van hartzeer

Dat Alfama gesloten is

In vier muren van water

Vier muren van tranen

Vier muren van angst

's Nachts zingen ze

Dat licht op in de stad

Gesloten in je ontgoocheling

Alfama ruikt naar verlangen

Alfama ruikt niet naar fado

Het ruikt naar de mensen, de eenzaamheid

Ruikt gewonde stilte

Je kent verdriet met brood

Alfama ruikt niet naar fado

Maar er is geen ander lied