Lucid Times - Dreamtale

1. A song for those

Who have wasted all

The love for life and inner beauty

The medley of the

Archived values

To ease for a second

The weight of torrid world

Spread your wings, do not look back

Poetic justice

Denied and feared

Gladly coped

With crocodile’s tears

Like witches burned

The humble and the poor

Lunacy and heresy

Burned by the mob at dawn

Now break your shackles and fly

Gift of life turned into

Battered routine

Cry in the crowd

The fragments of solace

Blown by the wind

Like ash of the urn dies

Burn-out race

«Behold from above and below

The anguish on a path called life

Tiny figures strive to survive

Oppressed by suicidal pride.»

IN THE END THE WAY TO REDEMPTION

WAS JUST A DAYDREAM — NAIVE MIRAGE

AND FOR THE BLIND A TRAIL OF RAZORS

WHERE EVERY STEP BRINGS PAIN AND ANGER

Could I please have emotions?

Could we please have needs once more?

If we just open our hearts

Maybe there’s hope for us again

I ask you to join me in this dance

In the alley of shattered dreams

We’re not alone in this cold place

Where blessed are the insane

We build our sanctuaries

Se deep within our hearts

A song for those

Who gave up the hope

It’s not unheard of

To be doubtful and ashamed

Now take my hand

Look me in the eyes

We are safe now

If we just stay together

Now sing it, sing like a star!

1. Een liedje voor hen

Wie hebben alles verspild?

De liefde voor het leven en innerlijke schoonheid

De medley van de

Gearchiveerde waarden

Om even te ontspannen

Het gewicht van de verzengende wereld

Spreid je vleugels, kijk niet achterom

Poëtische gerechtigheid

Ontkend en gevreesd

Graag ermee omgegaan

Met krokodillentranen

Zoals heksen verbrand

De nederige en de armen

Krankzinnigheid en ketterij

Verbrand door de menigte bij zonsopgang

Breek nu je boeien en vlieg

Geschenk van het leven veranderd in

Gehavende routine

Huilen in de menigte

De fragmenten van troost

Geblazen door de wind

Zoals de as van de urn sterft

Burn-out race

"Zie van boven en beneden"

De angst op een pad dat leven heet

Kleine figuren proberen te overleven

Onderdrukt door zelfmoordtrots.»

AAN HET EINDE DE WEG NAAR VERKOOP

WAS GEWOON EEN DAGDROOM - NAIVEEVE MIRAGE

EN VOOR BLIND EEN SLEPEN VAN SCHEERMESJES

WAAR ELKE STAP PIJN EN WOORD BRENGT

Mag ik alsjeblieft emoties hebben?

Kunnen we alsjeblieft nog een keer behoeften hebben?

Als we gewoon ons hart openen

Misschien is er weer hoop voor ons 

Ik vraag je om met me mee te dansen in deze dans

In het steegje van verbrijzelde dromen

We zijn niet alleen op deze koude plek

Waar gezegend zijn de krankzinnigen

We bouwen onze heiligdommen

Zie diep in ons hart

Een liedje voor hen

Wie heeft de hoop opgegeven?

Het is niet ongehoord

Twijfelachtig en beschaamd zijn

Pak nu mijn hand

Kijk mij in de ogen

We zijn nu veilig

Als we gewoon bij elkaar blijven

Zing het nu, zing als een ster!