Nicolas et Marjolaine - Dorothée

On les voit toujours ensemble

Nicolas et Marjolaine

On dit même qu’ils se ressemblent

Nicolas et Marjolaine

Deux enfants nés en septembre

Il y a dix ans à peine

Nicolas et Marjolaine

Ne savent pas dire je t’aime

Mais la vie qui les entraîne

A tout jamais les enchaîne

A l'école du village

Nicolas et Marjolaine

Quelquefois ne sont pas sages

Au lieu de leur théorèmes

Ils écrivent au bas des pages

De leurs cahiers des poèmes

Nicolas et Marjolaine

Ont appris à dire je t’aime

Et la vie qui les entraîne

A tout jamais les enchaîne

On ne les voit plus ensemble

Nicolas et Marjolaine

Nicolas s’en est allé

A la ville pour étudier

C’est là qu’il s’est marié

Et Marjolaine a pleuré

Nicolas et Marjolaine

Ne savent plus dire je t’aime

Jours de joie et jours de peine

C’est la vie qui se déchaîne

Nicolas et Marjolaine

C'était toi et c'était moi

Mais je veux te dire quand même

Que souvent je pense à toi

We zien ze altijd samen

Nicolas en Marjolaine

Ze zeggen zelfs dat ze op elkaar lijken

Nicolas en Marjolaine

Twee kinderen geboren in september

Nog maar tien jaar geleden

Nicolas en Marjolaine

Kan niet zeggen dat ik van je hou

Maar het leven dat hen drijft

Voor altijd ketent ze

Op de dorpsschool

Nicolas en Marjolaine

Soms zijn niet wijs

In plaats van hun stellingen

Ze schrijven onderaan de pagina's

Uit hun notitieboekjes met gedichten

Nicolas en Marjolaine

Heb geleerd om te zeggen dat ik van je hou

En het leven dat hen drijft

Voor altijd ketent ze

We zien ze niet meer samen

Nicolas en Marjolaine

Nicolaas is weg

In de stad om te studeren

Hier is hij getrouwd

En Marjolaine huilde

Nicolas en Marjolaine

Ik kan niet meer zeggen dat ik van je hou

Dagen van vreugde en dagen van verdriet

Het is het leven ontketend

Nicolas en Marjolaine

Jij was het en ik was het

Maar ik wil het je toch vertellen

Hoe vaak ik aan je denk