L'effetto farfalla - Dj Fastcut, Hyst, Wiser

Scendeva piano

Lungo le vie, fra i cortili e le afroditi scolpite e le betulle sottili

E lui la vide lontano come con un’aria distratta

Nella piazza scarlatta oltre i templi e i giardini

E lei guardava oltre il ponte di Glasgow

Una venere in gesso all’ingresso del viale

Poi scomparve ad un tratto e ricomparve ad un passo

Coi suoi occhi d’argento sotto un cielo di rame

Quanto è passato?

Vent’anni in un lampo

Sai, non è nostalgia, qua a me pare magia

Cos'è il passato?

Reinventarsi ogni tanto

E stipare un gigante in un piccolo sguardo

E sotto l’ombra del marmo dell’arco sul parco

Il suo volto un impatto sul cardio

Il contatto di un bacio, il suo pianto era un canto costante

E volando lasciava una scia

Forse non ricordi che eravamo aria

Non ci penso più, seh dai dai

Ti ricordi mai di me?

E che domanda

Ora è meglio vada, ciao (hey)

Forse non ricordi ma il tempo ti cambia

E sai, questo non lo cambierai

Sarà forse affetto l’effetto farfalla

Io ho imparato a non pensarci mai

Accendi un’altra sigaretta, ma solo per noia

Ed esci fuori pur sapendo che c'è un freddo boia

Non vuoi più nemmeno guardarmi, vuoi solo che muoia

Non c'è più favole e neppure chi c’era una volta

Ognuno ha le sue pecche, io le colleziono

Ma sono le mie scelte che dimostrano chi sono

Spostiamo l’attenzione sui gesti dal sentimento, poi

Prendendo le distanze da ciò che portiamo dentro noi

L’orgoglio mio mi spinge a non chiedere scusa

La tua testa dura ti porta a stare rinchiusa

Ma dimmi se non vuoi com'è che puoi

Riaprire questa situazione che da tempo sembra già fin troppo chiusa

Sarà che credo ancora e sempre nell’amore

Sarà che dentro questo petto batte ancora un cuore

Avrò scambiato i tuoi per gli occhi della Gorgone

Pietrificato qui da ore, fuori dal tuo portone

Forse non ricordi che eravamo aria

Non ci penso più, sai, dai dai

Ti ricordi mai di me?

E che domande

Ora è meglio vada, ciao (goodbye)

Forse non ricordi ma il tempo ti cambia

E sai, questo non lo cambierai

Sarà forse affetto l’effetto farfalla

Io ho imparato a non pensarci

Le labbra tue mi riconoscono, le rughe in volto

Sono un solco, le mani sempre le stesse

E cosa siamo noi se non la somma delle nostre scelte

Sottratto le occasioni perse

La matematica della vita

La messa in pratica della sfiga

Coincidenza che non ci serviva

Ecco brava, voltati e cammina

Dieci passi, vince chi spara o chi sparisce prima

E tutto quello che non so della tua storia

Cancella anche la mia, scherzi della memoria

Cerco un senso che non ha

Sembrano pagine abbozzate da rifare in bella copia

Vent’anni sotto queste palpebre

Sono un viadotto per le lacrime

Vorrei restare qui a parlartene ma

Poi finiremmo in uno squallido albergo a scopare

Meglio evitare, chiudiamo qui, senza finale

Het ging langzaam naar beneden

Langs de straten, tussen binnenplaatsen en gebeeldhouwde aphrodites en slanke berken

En hij zag haar ver weg alsof hij afwezig was

Op het scharlakenrode plein voorbij de tempels en tuinen

En ze keek over de brug van Glasgow

Een gipsen Venus bij de ingang van de laan

Toen verdween hij ineens en kwam in één stap weer tevoorschijn

Met haar zilveren ogen onder een koperen hemel

Hoelang is het geweest?

Twintig jaar in een flits

Weet je, het is geen nostalgie, hier voelt het als magie

Wat is het verleden?

Vind jezelf af en toe opnieuw uit

En prop een reus in een kleine look

En onder de schaduw van het marmer van de boog in het park

Zijn gezicht heeft invloed op cardio

Het contact van een kus, haar tranen waren een constant lied

En als het vloog, liet het een spoor achter

Misschien weet je niet meer dat we lucht waren

Ik denk er niet meer aan, kom op, kom op

Herinner je je me ooit nog?

En wat een vraag

Nu is het beter om te gaan, doei (hey)

U herinnert het zich misschien niet, maar de tijd verandert u

En weet je, daar verander je niets aan

Misschien wordt het vlindereffect beïnvloed

Ik heb geleerd er nooit over na te denken

Steek nog een sigaret op, maar gewoon uit verveling

En je gaat naar buiten in de wetenschap dat er een koude beul is

Je wilt me ​​niet eens meer aankijken, je wilt gewoon dat ik doodga

Er zijn geen sprookjes meer en zelfs niet wie er ooit was

Iedereen heeft zijn gebreken, ik verzamel ze

Maar het zijn mijn keuzes die laten zien wie ik ben

Laten we dan de aandacht verleggen naar gebaren van gevoel

Afstand nemen van wat we in ons dragen

Mijn trots dwingt me om me niet te verontschuldigen

Je harde hoofd leidt ertoe dat je wordt opgesloten

Maar vertel me als je niet wilt, hoe komt het dat je het kunt

Heropen deze situatie die al een tijdje te gesloten leek

Misschien komt het omdat ik nog steeds en altijd in liefde geloof

Misschien komt het omdat er nog steeds een hart klopt in deze borstkas

Ik zal de jouwe hebben aangezien voor de ogen van de Gorgon

Versteend hier urenlang, buiten je voordeur

Misschien weet je niet meer dat we lucht waren

Ik denk er niet meer aan, weet je, kom op kom op

Herinner je je me ooit nog?

En welke vragen

Nu is het beter om te gaan, dag (tot ziens)

U herinnert het zich misschien niet, maar de tijd verandert u

En weet je, daar verander je niets aan

Misschien wordt het vlindereffect beïnvloed

Ik heb geleerd er niet aan te denken

Je lippen herkennen me, de rimpels op mijn gezicht

Ik ben een vore, de handen zijn altijd hetzelfde

En wat zijn we als we niet de som van onze keuzes zijn

Gemiste kansen afgetrokken

De wiskunde van het leven

De praktijk van pech

Toeval dat we niet nodig hadden

Goed gedaan, draai je om en loop

Tien stappen, wie als eerste schiet of verdwijnt, wint

En alles wat ik niet weet over je verhaal

Verwijder ook de mijne, grappen uit het geheugen

Ik ben op zoek naar een gevoel dat niet heeft

Ze zien eruit als geschetste pagina's om een ​​eerlijke kopie te maken

Twintig jaar onder deze deksels

Ik ben een viaduct voor tranen

Ik wil graag hier blijven en er met je over praten

Dan zouden we eindigen in een slonzig hotel om seks te hebben

Beter te vermijden, we sluiten hier, zonder te eindigen