Zurückgelassen - Die Orsons

Wo sind alle hin?

Ich war doch eben noch umgeben

Von unzähligen Leuten, die ich ewig kenn'

Nur wenige Sekunden später bin ich völlig allein

Scheint’s ist meine Jugend vorbei

Ich mochte immer, wie die Nacht Dinge verschneit

Egal, ob ich nur wach lieg oder feier'

Ich lauf los, trink Wein, den ich eigentlich gar nicht mag

Aber das war nun mal das einzige was es gab

Ich streife durch nasses Gras

Es funkelt unauffällig im elektrischen Licht

Hab aus Versehen von 'ner Flasche die Hälfte verkippt

Doch ich denk mir: Egal, ist sowieso besser für mich

Meine Geister der Vergangenheit laufen neben mir her

Wie Schatten einer anderen Zeit

Stumm, starren, eng aneinander gereiht

Könnten sie schreien: Lasst uns frei, wir sind lange vorbei

Here i am alone

Till the end of time

Hab ich euch zurückgelassen oder ihr mich?(ihr mich?)

Here i am alone

Till the end of time

Ist es alles nur ein Traum?

Es ist als hätte ich gesagt: Ich ruf euch gleich nochmal an

Und es seien 100 Jahre seitdem vergangen

Ein paar ganz, ganz kleine Schritte

Sind auf einmal Einschnitte, von denen es kein zurück mehr gibt

Jep, und Heimat wandert, denn sie ist was man kennt und nicht einstmals gekannt

hat

Jemand sieht in meiner alten Wohnung TV

Ich seh die Bilder flackern und ich stell mir vor ich geh drauf

Sitze daneben auf meinem blauen Sofa

Frag: was geht so?

Rauch einen und sowas

Ein paar neue Kids haben mit Straßenfarben Kritzeleien gemalt

Ich bieg ab in den Weg mit den alten Bäumen

Ich räume den Platz und alles beginnt von neuem

Da steht ein altes Paar timbs unter meinem Fenstersims — ausgebleicht

Der Blick aus dem Keller nicht gerade aussichtsreich

Ich hab alles zurückgelassen

Doch mein altes Leben taucht jetzt immer wieder auf mit einem Haufen Scheiß

Schuhkartons voll Erinnerungen

Nachts schleichen sie sich ein und möblieren mein Zimmer um

Danke, IKEA war noch nie mein Fall

Mein Schrank Sören ist der offizielle Eingang ins Niemandsland

Angst vor’m eigenen Schatten haben die Wenigsten

Doch keiner kennt unsere Ängste wie Er, wenn wir mal ehrlich sind

Ich sollte mich wohl mit ihm anfreunden

Denn nur er bleibt, wenn alles downfadet

Here i am alone

Till the end of time

Hab ich euch zurückgelassen oder ihr mich?(ihr mich?)

Here i am alone

Till the end of time

Ist es alles nur ein Traum oder wirklich?

Waar is iedereen gebleven?

Ik was gewoon omsingeld

Van ontelbare mensen die ik voor altijd heb gekend

Een paar seconden later ben ik helemaal alleen

Het lijkt erop dat mijn jeugd voorbij is

Ik vond het altijd leuk hoe de nacht dingen besneeuwde

Het maakt niet uit of ik gewoon wakker lig of feest vier

Ik ren weg, drink wijn, wat ik eigenlijk helemaal niet lust

Maar dat was het enige wat er was

Ik loop door nat gras

Het schittert onopvallend in het elektrische licht

Per ongeluk een halve fles gedumpt

Maar ik denk bij mezelf: het maakt niet uit, het is toch beter voor mij

Mijn geesten uit het verleden lopen naast me

Als schaduwen uit een andere tijd

Dempen, staren, dicht bij elkaar staan

Zouden ze kunnen schreeuwen: bevrijd ons, we zijn allang weg

Hier ben ik alleen

Tot aan het einde der tijden

Heb ik je verlaten of heb je me verlaten? (Je hebt me verlaten?)

Hier ben ik alleen

Tot aan het einde der tijden

Is het allemaal maar een droom?

Het is alsof ik zei: ik bel je zo weer

En sindsdien zijn er 100 jaar verstreken

Een paar hele, hele kleine stappen

Plots zijn er bezuinigingen waarvan er geen weg meer terug is

Ja, en thuis dwaalt, want het is wat je wel en niet eerder wist

Heeft

Iemand kijkt tv in mijn oude appartement

Ik zie de beelden flikkeren en ik stel me voor dat ik erop zal lopen

Zit naast me op mijn blauwe bank

Vraag: wat is er?

Rook er een en dat soort dingen

Een paar nieuwe kinderen hebben doodles gemaakt met straatverf

Ik sla het pad op met de oude bomen

Ik ruim de plaats op en alles begint opnieuw

Er is een oud paar timbs onder mijn vensterbank - verschoten

Het uitzicht vanuit de kelder is niet bepaald veelbelovend

ik heb alles achtergelaten

Maar nu duikt mijn oude leven steeds weer op met een hoop stront

Schoenendozen vol herinneringen

'S Nachts sluipen ze naar binnen en herschikken mijn kamer

Bedankt, IKEA is nooit mijn kopje thee geweest

Mijn kast Sören is de officiële ingang van niemandsland

Zeer weinigen zijn bang voor hun eigen schaduw

Maar niemand kent onze angsten zoals Hij, als we eerlijk zijn

Ik zou waarschijnlijk vrienden met hem moeten maken

Want alleen hij blijft als alles vervaagt

Hier ben ik alleen

Tot aan het einde der tijden

Heb ik je verlaten of heb je me verlaten? (Je hebt me verlaten?)

Hier ben ik alleen

Tot aan het einde der tijden

Is het allemaal maar een droom of echt?