La Vieille Mort - Diane Tell

Jeudi le sept c’est mon anniversaire

Qui aurait cru qu’un jour je serais centenaire

Je ne suis plus assez jeune pour me permettre de vieillir

Mais mon âme, elle, se sent capable de courir

Rejoindre mes amis de l’autre côté

Ils m’ont tous tant manqués

Ces dernières années

Comme je me sens mal dans ma peau toute ridée

On peut dire que la vie m’a bien marquée

Oui j’en ai gardé un beau souvenir

Mais c’est dont plus le temps d’y penser faut partir

Pour ce paradis qui m’attend

Déjà depuis longtemps

Je crois que j’ai fait mon temps

Ce maudit cancer qui n’arrête pas de me ronger

Je pensais bien qu’il finirait par me tuer

Ces médicaments qui sont sensés guérir

Pour une fois vont m’aider à m’endormir

Pour l'éternité je l’espère

Quitter cette fichue terre

Où j’ai tant souffert

Mon petit oiseau faut surtout pas pleurer

Je t’ai laissé de quoi boire et manger

Toi mon piano que j’aurais bien voulu jouer

Mais ça ne sert à rien mes doigts ne peuvent plus bouger

J’avoue que mourir me fait peur

Je sens trembler mon cœur

Ce doit être l’heure

Pourvu que je puisse me rendre jusqu'à mon lit

Donderdag de zevende is mijn verjaardag

Wie had gedacht dat ik op een dag honderdjarig zou zijn?

Ik ben niet meer jong genoeg om het me te veroorloven oud te worden

Maar mijn ziel voelt zich in staat om te rennen

Sluit je aan bij mijn vrienden aan de andere kant

Ik heb ze allemaal zo gemist

Deze laatste jaren

Hoe slecht ik me voel in mijn gerimpelde huid

Je zou kunnen zeggen dat het leven me goed heeft getekend

Ja ik heb een mooie herinnering bewaard

Maar daarom moet je weg, hoe meer tijd om erover na te denken

Voor dit paradijs dat op me wacht

Al heel lang

Ik denk dat ik mijn tijd heb gehad

Deze verdomde kanker die me blijft wegvreten

Ik dacht dat hij me zou vermoorden

Deze medicijnen die zouden moeten genezen

Voor een keer zal het me helpen in slaap te vallen

Voor de eeuwigheid hoop ik

Verlaat deze verdomde aarde

waar ik zoveel geleden heb

Mijn kleine vogel mag niet huilen

Ik heb wat te drinken en te eten voor je achtergelaten

Jij mijn piano die ik graag had willen spelen

Maar het heeft geen zin, mijn vingers kunnen niet bewegen

Ik beken dat doodgaan me bang maakt

Ik voel mijn hart trillen

Het moet tijd zijn

Zolang ik mijn bed kan halen