La maison où j'ai grandi - Diane Tell

verse 1Quand je me tourne vers mes souvenirs

Je revois la maison où j’ai grandi.

Ils me reviennent des tas de choses.

Je vois des roses dans un jardin.

chorusLà où vivaient des arbres, maintenant la ville est là

Et la maison, les fleurs que j’aimais tant, n’existent plus.

verse 2Ils savaient rire, tous mes amis.

Ils savaient si bien partager mes jeux.

Mais tout doit finir, pourtant, dans la vie

Et j’ai dû partir, les larmes aux yeux.

Mes amis me demandaient «Pourquoi pleurer?

Découvrir le monde vaut mieux que rester.

chorusTu trouveras toutes les choses qu’ici, on ne voit pas

Toute une ville qui s’endort la nuit dans la lumière."

verse 3Quand j’ai quitté ce coin de mon enfance

Je savais déjà que j’y laissais mon cœur.

Tous mes amis enviaient ma chance

Mais moi, je pense encore à leur bonheur.

À l’insouciance qui les faisait rire

Et il me semble que j’aime entendre leur rire.

chorusJe reviendrai un jour, un beau matin, parmi vos rires.

Oui, je prendrai un jour le premier train du souvenir.

verse 4Le temps a passé et me revoilà

Cherchant en vain la maison que j’aimais.

Où sont les pierres et où sont les roses

Toutes ces choses auxquelles je tenais?

D’elles, de mes amis, plus une trace.

D’autres gens, d’autres maisons ont volé leurs places.

chorusLa où vivaient des arbres, maintenant la ville est là.

Et la maison, où est-elle la maison où j’ai grandi?

outroJe ne sais pas où est ma maison, la maison où j’ai grandi

Où est ma maison, qui sait où est la maison?

Ma maison, où est ma maison, qui sait où est ma maison?

vers 1Als ik me wend tot mijn herinneringen

Ik zie het huis waar ik ben opgegroeid.

Ze komen op veel dingen terug.

Ik zie rozen in een tuin.

refrein Waar vroeger bomen leefden, is daar nu de stad

En het huis, de bloemen waar ik zo van hield, bestaan ​​niet meer.

vers 2Ze wisten hoe ze moesten lachen, al mijn vrienden.

Ze waren zo goed in het delen van mijn games.

Maar alles moet echter eindigen in het leven

En ik moest vertrekken met tranen in mijn ogen.

Mijn vrienden vroegen me altijd: "Waarom huilen?

De wereld ontdekken is beter dan blijven.

refreinJe vindt alle dingen die je hier niet kunt zien

Een hele stad die 's nachts in het licht in slaap valt."

vers 3Toen ik deze hoek van mijn jeugd verliet

Ik wist al dat ik mijn hart daar zou achterlaten.

Al mijn vrienden waren jaloers op mijn geluk

Maar ik denk nog steeds aan hun geluk.

Aan de onvoorzichtigheid die hen aan het lachen maakte

En het lijkt me leuk om hun gelach te horen.

refrein Ik zal op een dag terugkomen, op een mooie ochtend, onder je gelach.

Ja, op een dag zal ik de eerste herinneringstrein nemen.

vers 4De tijd is verstreken en hier ben ik weer

Tevergeefs zoekend naar het huis waar ik van hield.

Waar zijn de stenen en waar zijn de rozen

Al die dingen waar ik om gaf?

Van hen, van mijn vrienden, geen spoor.

Andere mensen, andere huizen hebben hun plaats ingenomen.

refrein Waar bomen leefden, daar is nu de stad.

En het huis, waar is het huis waar ik ben opgegroeid?

outroIk weet niet waar mijn huis is, het huis waar ik ben opgegroeid

Waar is mijn huis, wie weet waar mijn huis is?

Mijn huis, waar is mijn huis, wie weet waar mijn huis is?