Surface Of The Moon - Del Amitri

Snow in a soulless city covers up the cracks in the road

As a wastrel buys her cigarettes and wipes her pretty nose

Like a part-time Elvis imitator these streets I knew so well

Have been pasted beyond recognition with a temporary smell

Now the midnight train eases out leaving everyone marooned

And without her it might as well be the surface of the moon

From the well-swept streets of Jackson Heights to the dockside drudgery

Everything’s now a replica of what it used to be

And since they tarted up the trenches and painted the bridges blue

It seems less like a home to me than just a place they bury you

Now we’re lit up like a cathedral in our frozen concrete ruin

And without her it might as well be the surface of the moon

So I need her and I love her that is true

But I’m stuck here like some shipwreck still holding on to you

So when they beat out the tramps and patch up the slums

Everything will be fine

There’ll be a new facade for us to hide behind

So on the ancient trails of our coupling in the places we used to meet

I am amazed by the lack of memories that I thought would flood through me

And the riverside where we first kissed has now been reduced

To a phoney old world market where only shoppers get seduced

Now your arms embrace me strangely in your unfamiliar room

And for all I care it might as well be the surface of the moon

Yeah for all I care it might as well be the surface of the moon

Sneeuw in een zielloze stad bedekt de scheuren in de weg

Zoals een misdadiger haar sigaretten koopt en haar mooie neus afveegt

Als een parttime Elvis-imitator kende ik deze straten zo goed

Zijn onherkenbaar geplakt met een tijdelijke geur

Nu rijdt de middernachttrein weg en laat iedereen gestrand achter

En zonder haar zou het net zo goed het oppervlak van de maan kunnen zijn

Van de goed geveegde straten van Jackson Heights tot het sleurwerk aan de kade

Alles is nu een replica van wat het vroeger was

En sinds ze de loopgraven hebben opengebroken en de bruggen blauw hebben geverfd

Het lijkt me minder een thuis dan alleen een plek waar ze je begraven

Nu zijn we verlicht als een kathedraal in onze bevroren betonnen ruïne

En zonder haar zou het net zo goed het oppervlak van de maan kunnen zijn

Dus ik heb haar nodig en ik hou van haar, dat is waar

Maar ik zit hier vast als een scheepswrak dat je nog steeds vasthoudt

Dus wanneer ze de zwervers verslaan en de sloppenwijken oplappen

Alles komt goed

Er zal een nieuwe façade zijn waar we ons achter kunnen verschuilen

Dus op de oude sporen van onze koppeling op de plaatsen waar we elkaar ontmoetten

Ik sta versteld van het gebrek aan herinneringen waarvan ik dacht dat ze door me heen zouden stromen

En de rivieroever waar we voor het eerst kusten, is nu verkleind

Naar een nep-oude wereldmarkt waar alleen kopers worden verleid

Nu omhelzen je armen me vreemd in je onbekende kamer

En wat mij betreft kan het net zo goed het oppervlak van de maan zijn

Ja, het maakt me niet uit, het kan net zo goed het oppervlak van de maan zijn