Unraveling - Deb Talan

You tie your shoes too tight, you know

Cause it feels better that way

And when you don’t, all night you are dreaming

You walk, laces streaming down the street behind you

A river of tangled string

You are unraveling

And no one else seems to mind

You keep it to yourself, stay numb and act fine

You wear the truth under your sole, like a pebble

It makes you limp and sway

But it will out someday

Take it from me it is no use

Washing your hands so often they are clean and cracked

You never get your old skin back

Once you have loved like that

You’re a river of tangled string…

He is inside you, he loved your marrow

You think you could cut him out with a knife

If you went deep enough

I don’t think so

Maybe sing him back to living

'cause he might rise like a snake in a basket

Or he may close his eyes

And wait till his life is a full-fledged casket, floating on

A river of tangled string…

Je knoopt je schoenen te strak, weet je?

Omdat het zo beter voelt

En als je dat niet doet, droom je de hele nacht

Je loopt, veters stromen achter je door de straat

Een rivier van verwarde draad

Je bent aan het ontrafelen

En niemand anders lijkt het erg te vinden

Je houdt het voor jezelf, blijft verdoofd en gedraagt ​​je goed

Je draagt ​​de waarheid onder je zool, als een kiezelsteen

Het maakt je slap en zwaaiend

Maar het komt ooit uit

Neem het van mij aan, het heeft geen zin

Je handen zo vaak wassen dat ze schoon en gebarsten zijn

Je oude huid krijg je nooit meer terug

Als je eenmaal zo hebt liefgehad

Je bent een rivier van verwarde touwtjes...

Hij zit in je, hij hield van je merg

Je denkt dat je hem eruit zou kunnen snijden met een mes?

Als je diep genoeg bent gegaan

Ik denk het niet

Misschien zing je hem weer tot leven

want hij zou kunnen opstaan ​​als een slang in een mand

Of hij sluit zijn ogen

En wacht tot zijn leven een volwaardige kist is, drijvend op

Een rivier van verwarde touwtjes...