Senso - David Fonseca

(Senso, senso, senso, senso

Senso, senso, senso, senso)

(Senso, senso, senso, senso

Senso, senso, senso, senso)

Senso, diz-me onde é que eu estou

Põe travão no meu chão em espiral

Que eu já não pertenço ao mundo que enrolou

O meu amor no seu cordão umbilical

Faz de mim exemplo

Mas porque é que eu dou

Muito mais, muito mais, muito mais, muito mais?

Se na volta nada tens para me dar

Se na volta nada tens para me dar

(Senso, senso, senso, senso)

Senso, mas onde é que eu vou

Corpo farto de tanto ideal

E eu dispenso todo e qualquer som

Embrulhado em tom paternal

E diz-me

Senso, saberás quem sou

Nunca mais, nunca mais, nunca mais, nunca mais

(Senso, senso, senso, senso)

Nunca mais vais esquecer o meu lugar

(Senso, senso, senso, senso)

Nunca mais vais esquecer o meu lugar

Não cedo mais, não calo a voz

Se somos tantos, por que estamos sós?

Não vou chorar, já não choro por ti

Não vou esperar mais p’lo que há de vir

Não cedas mais, não cales a voz

Somos milhões, não, não estamos sós

Não chores mais, nem um segundo mais

Nunca mais vais esquecer o meu lugar

(Senso, senso, senso, senso)

Nunca mais vais esquecer o meu lugar

(Senso, senso, senso, senso)

Nunca mais vais esquecer este lugar

(Senso, senso, senso, senso)

Nunca mais vais esquecer o meu lugar

(Senso, senso, senso, senso)

Nunca mais vais esquecer o meu lugar

(Gevoel, gevoel, gevoel, gevoel)

Zin, zin, zin, zin)

(Gevoel, gevoel, gevoel, gevoel)

Zin, zin, zin, zin)

Zin, vertel me waar ik ben

Zet de remmen op mijn vloer in een spiraal

Dat ik niet langer tot de wereld behoor die verviel

Mijn liefde in je navelstreng

Maak mij een voorbeeld

Maar waarom geef ik?

Veel meer, veel meer, veel meer, veel meer?

Als je bij terugkomst niets hebt om me te geven

Als je bij terugkomst niets hebt om me te geven

(Gevoel, gevoel, gevoel, gevoel)

Zin, maar waar ga ik heen

Lichaam genoeg van zoveel ideaal

En ik heb elk geluid nodig

Verpakt in een vaderlijke toon

En vertel me

Zin, je zult weten wie ik ben

Nooit meer, nooit meer, nooit meer, nooit meer

(Gevoel, gevoel, gevoel, gevoel)

Je zult mijn plek nooit vergeten

(Gevoel, gevoel, gevoel, gevoel)

Je zult mijn plek nooit vergeten

Ik geef niet meer op, ik hou mijn stem niet stil

Als we met zo veel zijn, waarom zijn we dan alleen?

Ik zal niet huilen, ik huil niet meer om jou

Ik wacht niet langer op wat komen gaat

Geef niet meer toe, zwijg niet

We zijn met miljoenen, nee we zijn niet alleen

Niet meer huilen, geen seconde meer

Je zult mijn plek nooit vergeten

(Gevoel, gevoel, gevoel, gevoel)

Je zult mijn plek nooit vergeten

(Gevoel, gevoel, gevoel, gevoel)

Je zult deze plek nooit vergeten

(Gevoel, gevoel, gevoel, gevoel)

Je zult mijn plek nooit vergeten

(Gevoel, gevoel, gevoel, gevoel)

Je zult mijn plek nooit vergeten