Deixa Ser - David Fonseca, Márcia

Onde estás, faz um som

Chama o meu nome dentro ou fora de tom

Diz-me que guardas um pouco de mim

Na carteira um retrato, uma flor no jardim

A estação já mudou

Levaram os móveis e o sol lá fechou

Para onde foi, para lado nenhum

Lugar tão deserto esse lugar comum

Caem as folhas no livro maior

E corre o tempo a secá-las lá dentro

Deixa estar

Deixa ser

Tudo vai num instante

Amanhã

Sem saber

Vai parecer tão distante

Resta só

Adormecer

E sonhar sem te ver

Outra vez

Não procures o meu rosto espantado

Essa já não sou eu

Mistério do amor

O coração fui trair

Abri-o ao meio p’ra te deixar sair

Para onde foste, quem sabe onde vai

Perdido lá dentro a arrastar-se no tempo

Deixa estar

Deixa ser

Tudo vai num instante

Amanhã

Sem saber

Vai parecer tão distante

Resta só

Adormecer

E sonhar sem te ver

Outra vez

Sem te ver… outra vez

Deixa estar

Deixa ser

Tudo vai num instante

Amanhã (amanhã)

Sem saber (sem saber)

Vai parecer tão distante

Quando nada restar

Vou adormecer

E talvez vá sonhar, sonhar

Só p’ra te ver

Só p’ra te ver

Onde estás, faz um som

Chama o meu nome dentro ou fora de tom

Diz-me que guardas um pouco de mim

Na carteira um retrato, uma flor no jardim

Waar ben je, maak een geluid

Roep mijn naam in of uit toon

Zeg me dat je een beetje van me houdt

In de portefeuille, een portret, een bloem in de tuin

Het station is al veranderd

Ze namen het meubilair mee en de zon ging dicht

Waar is het gebleven, nergens?

Zo'n verlaten plek, deze gewone plek

De bladeren in het grotere boek vallen

En de tijd loopt om ze binnen te drogen

Laat maar zo

Laat maar zo

alles gaat in een oogwenk

Morgen

Zonder te weten

Het zal zo ver weg lijken

Het blijft alleen

In slaap vallen

En dromen zonder jou te zien

Nog een keer

Zoek niet naar mijn verbaasde gezicht

dit ben ik niet meer

mysterie van liefde

Mijn hart werd verraden

Ik heb hem in tweeën geopend om je eruit te laten

Waar ging je heen, wie weet waar je heen gaat

Verdwaald van binnen, slepend in de tijd

Laat maar zo

Laat maar zo

alles gaat in een oogwenk

Morgen

Zonder te weten

Het zal zo ver weg lijken

Het blijft alleen

In slaap vallen

En dromen zonder jou te zien

Nog een keer

Zonder je te zien... nog een keer

Laat maar zo

Laat maar zo

alles gaat in een oogwenk

Morgen morgen)

Niet weten (niet weten)

Het zal zo ver weg lijken

als er niets overblijft

ik ga slapen

En misschien zal ik dromen, dromen

Gewoon om je te zien

Gewoon om je te zien

Waar ben je, maak een geluid

Roep mijn naam in of uit toon

Zeg me dat je een beetje van me houdt

In de portefeuille, een portret, een bloem in de tuin