Exiles - David Cross, John Wetton

Now in this faraway land

Strange that the palms of my hands

Should be damp with expectancy

Spring, and the air’s turning mild

City lights and the glimpse of a child

Of the alleyway infantry

Friends — do they know what I mean?

Rain and the gathering green

Of an afternoon out of town

But Lord I had to go

The trail was laid too slow behind me

To face the call of fame

Or make a drunkard’s name for me

Though now this better life

Has brought a different understanding

And through these endless days

Shall come a broader sympathy

And though I count the hours

To be alone’s no injury

My home was a place by the sand

Cliffs and a military band

Blew an air of normality

Nu in dit verre land

Vreemd dat de palmen van mijn handen

Moet vochtig zijn van verwachting

Lente, en de lucht wordt mild

Stadslichten en de glimp van een kind

Van de steeginfanterie

Vrienden — weten ze wat ik bedoel?

Regen en het verzamelende groen

Van een middag buiten de stad

Maar Heer, ik moest gaan

Het pad werd te langzaam achter me gelegd

Om de roep van roem onder ogen te zien

Of maak de naam van een dronkaard voor mij

Hoewel nu dit betere leven

Heeft geleid tot een ander begrip

En door deze eindeloze dagen

Komt er een bredere sympathie

En hoewel ik de uren tel

Alleen zijn is geen blessure

Mijn huis was een plek aan het zand

Cliffs en een militaire band

Blies een lucht van normaliteit