The Decemberists - Dark Lunacy

(Beyond the Danube, beyond the Danube,)

(Beyond the Danube, across the river,)

(The march passed, the march passed,)

(Went hiking on Turkish troops!)

Tomorrow, together, step by step in march

Tomorrow, united, running to war

I see your fear, your sorrowing eyes

I remember my childhood, I ran away from ghosts

But now I’ve courage for the change

Bleeding or blinded, free I want to die

Pushkin writes for Decemberists

1825, we lived in forlorn hopes

Untill the Tsar claimed for our lives

Maybe they forgot about their marching hearts

White army — You blind — free I want to die

Pushkin writes for Decemberists

Pushkin writes for this land of mine!

(Beyond the Danube, beyond the Danube,)

(Beyond the Danube, across the river)

Equilibrium — Once there was

Disparity — is what remains

I can’t endure this evil for my spawn

I want no longer — I can no longer

I see your fear, your sorrowing eyes

I remember my childhood, I ran away from ghosts

But now I’ve courage for the change

Bleeding or blinded, free I want to die

Pushkin writes for Decemberists

(Beyond the Danube, beyond the Danube,)

(Beyond the Danube, beyond the Danube)

In the engagement I’ll carve this stone through the unlimited

marching in the early morning light

and upon this ruins our Red Flag will be waving

(Voorbij de Donau, voorbij de Donau,)

(Voorbij de Donau, over de rivier,)

(De mars ging voorbij, de mars ging voorbij)

(Ging wandelen op Turkse troepen!)

Morgen, samen, stap voor stap in maart

Morgen, verenigd, rennend naar de oorlog

Ik zie je angst, je verdrietige ogen

Ik herinner me mijn jeugd, ik rende weg van geesten

Maar nu heb ik moed voor de verandering

Bloedend of verblind, gratis ik wil dood

Poesjkin schrijft voor decemberisten

1825, we leefden in hopeloze hoop

Totdat de tsaar voor ons leven eiste

Misschien zijn ze hun marcherende harten vergeten

Wit leger — jij blind — vrij ik wil sterven

Poesjkin schrijft voor decemberisten

Pushkin schrijft voor dit land van mij!

(Voorbij de Donau, voorbij de Donau,)

(Voorbij de Donau, over de rivier)

Evenwicht — Er was eens

Ongelijkheid — is wat overblijft

Ik kan dit kwaad niet verdragen voor mijn spawn

Ik wil niet langer — ik kan niet langer

Ik zie je angst, je verdrietige ogen

Ik herinner me mijn jeugd, ik rende weg van geesten

Maar nu heb ik moed voor de verandering

Bloedend of verblind, gratis ik wil dood

Poesjkin schrijft voor decemberisten

(Voorbij de Donau, voorbij de Donau,)

(Voorbij de Donau, voorbij de Donau)

In de verloving kerf ik deze steen door de onbeperkte

marcheren in het vroege ochtendlicht

en op deze ruïnes zal onze rode vlag zwaaien