King with No Throne - Dark Lunacy

The silence of snow plays its mighty chant.

Winter hear my fears!

Do tears make a sound when everything is still?

You taught me how to cry…

And yet I am here short of diamonds in my eyes

I forgot how to walk on my favorite stage

To dance without falling, to speak without faltering

To love my inner being…

Winter, hit back at me!

I’ll steal away your crown

Inside your kingdom how would you call me?

A king with no throne?

A fool with no home?

Inside the snowstorm what makes us even?

The frailty of our feelings, their being errant?

There must be something here, pounding in our chests.

Don’t ask me to pretend, I won’t do that.

Give me back the innocence in my choices,

Don’t you know this is what I’m waiting for?

Inside your kingdom how would you call me?

A king with no throne?

A fool with no home?

Inside the snowstorm what makes us even?

The frailty of our feelings, their being errant?

No shadows, no suffering

I restrain my soul from flying high

«Inside my kingdom would you call me a king without throne

a kingdom burns without a king»

«Die, diamond, die, in my eyes

Die, diamond, die, innocence in my choices»

Winter, face me, praise my lavish farce!

All this fret on stage, just eases all my fears

Finally, the truth is we’re living this alone,

after all our strains, the final curtain comes to caress us…

Inside your kingdom how would you call me?

A king with no throne?

A fool with no home?

Inside the snowstorm what makes us even?

The frailty of our feelings, their being errant?

Each snowflake I swallow it just tastes the same,

but how bitter would I ever be outside your world?

The further I walk, the more I drift away

Often I feel that… I… restrain my soul, from flying high

The silence of snow, played its mighty chant

Winter, hear my fears…

De stilte van sneeuw speelt zijn machtige gezang.

Winter hoor mijn angsten!

Maken tranen geluid als alles stilstaat?

Je hebt me geleerd hoe ik moet huilen...

En toch heb ik hier een tekort aan diamanten in mijn ogen

Ik ben vergeten hoe ik op mijn favoriete podium moet lopen

Om te dansen zonder te vallen, om te spreken zonder te wankelen

Om van mijn innerlijke wezen te houden...

Winter, sla me terug!

Ik steel je kroon weg

Hoe zou je me noemen in je koninkrijk?

Een koning zonder troon?

Een dwaas zonder huis?

Wat maakt ons in de sneeuwstorm gelijk?

De kwetsbaarheid van onze gevoelens, hun dwaling?

Er moet hier iets in onze borstkas zijn.

Vraag me niet om te doen alsof, dat doe ik niet.

Geef me de onschuld terug in mijn keuzes,

Weet je niet dat dit is waar ik op wacht?

Hoe zou je me noemen in je koninkrijk?

Een koning zonder troon?

Een dwaas zonder huis?

Wat maakt ons in de sneeuwstorm gelijk?

De kwetsbaarheid van onze gevoelens, hun dwaling?

Geen schaduwen, geen lijden

Ik beperk mijn ziel om hoog te vliegen

"Zou u mij binnen mijn koninkrijk een koning zonder troon willen noemen"

een koninkrijk brandt zonder koning»

"Sterf, diamant, sterf, in mijn ogen"

Sterf, diamant, sterf, onschuld in mijn keuzes»

Winter, kijk me aan, prijs mijn uitbundige klucht!

Al dat gepieker op het podium, verzacht al mijn angsten

Eindelijk, de waarheid is dat we dit alleen leven,

na al onze spanningen komt het laatste gordijn ons strelen...

Hoe zou je me noemen in je koninkrijk?

Een koning zonder troon?

Een dwaas zonder huis?

Wat maakt ons in de sneeuwstorm gelijk?

De kwetsbaarheid van onze gevoelens, hun dwaling?

Elke sneeuwvlok die ik slik, smaakt gewoon hetzelfde,

maar hoe bitter zou ik ooit zijn buiten jouw wereld?

Hoe verder ik loop, hoe meer ik wegdrijf

Vaak voel ik dat... ik... mijn ziel weerhoud om hoog te vliegen

De stilte van de sneeuw, speelde zijn machtige gezang

Winter, hoor mijn angsten...