The Farewell Song - Dark Lunacy

Last chapter of the siege

Slowly darkness falls

Rumours of steps that come to me

My end is near, just for a while I’ll resist, and throwing out this sheet,

the last ruins of time

Behind my back he’ll take the book from my hand

Turn off the light’s of my eyes and keep my memories, keep it closer, screaming.

My dumb resistance, my dumb resistance, die once again, 'cause I don’t care

My dumb resistance, die once again, 'cause I don’t care

No more to say, Pulkovo stands as I lay, the wheels that cross the ice

The ghost boatmen of time.

I wish I die, to sleep again with my child

Oh, want you take me there, on white memory sleigh, laying closer, screaming…

My dumb resistance, my dumb resistance, die once again, 'cause I don’t care

My dumb resistance, my dumb resistance, die once again, 'cause I don’t care…

When I’ll can’t see by blindfold, who will shoot to my lost heart

Blank cartridge strikes unaware to let you hide…

Last chapter of the siege

Slowly darkness falls

Rumours of the steps… take me far

NO ONE FORGET… NOTHING… FORGOTTEN…

Laatste hoofdstuk van het beleg

Langzaam valt de duisternis

Geruchten over stappen die bij mij opkomen

Mijn einde is nabij, voor een tijdje zal ik weerstand bieden en dit laken weggooien,

de laatste ruïnes van de tijd

Achter mijn rug zal hij het boek uit mijn hand nemen

Doe het licht van mijn ogen uit en bewaar mijn herinneringen, houd het dichterbij, schreeuwend.

Mijn domme weerstand, mijn domme weerstand, sterf weer, want het kan me niet schelen

Mijn stomme weerstand, sterf nog een keer, want het kan me niet schelen

Niets meer te zeggen, Pulkovo staat zoals ik lig, de wielen die het ijs kruisen

De spookschippers van de tijd.

Ik wou dat ik dood ging, om weer te slapen met mijn kind

Oh, ik wil dat je me daarheen brengt, op een witte geheugenslee, dichterbij liggend, schreeuwend...

Mijn domme weerstand, mijn domme weerstand, sterf weer, want het kan me niet schelen

Mijn domme weerstand, mijn domme weerstand, sterf weer, want het kan me niet schelen...

Wanneer ik niet kan zien met een blinddoek, wie schiet er dan naar mijn verloren hart

Lege cartridges slaan onwetend toe zodat u zich kunt verbergen...

Laatste hoofdstuk van het beleg

Langzaam valt de duisternis

Geruchten over de stappen… brengen me ver

NIEMAND VERGEET... NIETS... VERGETEN...