Curtains - Dark Lunacy

From beyond, out there the wall

Silent twilight is slowly fall

Walls of live, are hit the prayer

It crumble down, inside my liar

I am in hurry, time is flying

Veils of sorrow take my death word

God is playing, with chant of mankind

Lost illusion… of mortal season

How many dreams I can relive

Sliding along the hill of time

How many curtains I can arise?

With this cold pain that burn in my cry

How many curtains I can arise?

When sigh of sadness, deadly in my writhing

From behind

The final drama, is near to me

Walls of live, are hit the prayer

It cover my tear stiff

How many dreams I can relive

Sliding along the hill of time

I can not see… but writing…

I make ones reason for don’t cry

This is my secret world

Where I dream, when I die

This is my secret word

Where I paint, while you dream… and kill

To write about you, for ride the endless

When your red flowers, protected my sadness

To write about we, forgotten garden

Where trees of death wood, it pierce my spirit

Turning pages, I can relive, and change the tale

Turning pages, I what believe and pray ones again

Reason, reason, there is not reason.

For living for living in trough the prayers

Shining darkness, ever in me

I am sliding along the hill of time

What is the price, for things I lived

I can’t know show… no

This is my secret word

Where I dream, when I die

This is my secret word

Where I paint, while you dream and kill

Ones upon a time there was.

And then, it will be there

Stranger cold wind, just blowing on my hill…

Van daarbuiten, daarbuiten de muur

Stille schemering valt langzaam

Muren van leven, zijn getroffen door gebed

Het brokkelt af, in mijn leugenaar

Ik heb haast, de tijd vliegt

Sluiers van verdriet, geloof mijn doodswoord

God speelt, met gezang van de mensheid

Verloren illusie... van het sterfelijke seizoen

Hoeveel dromen kan ik herbeleven

Glijdend langs de heuvel van de tijd

Hoeveel gordijnen kan ik optrekken?

Met deze koude pijn die brandt in mijn schreeuw

Hoeveel gordijnen kan ik optrekken?

Bij een zucht van verdriet, dodelijk in mijn kronkelen

Van achteren

Het laatste drama is dicht bij mij

Muren van leven, zijn getroffen door gebed

Het bedekt mijn traan stijf

Hoeveel dromen kan ik herbeleven

Glijdend langs de heuvel van de tijd

Ik kan niet zien... maar schrijven...

Ik maak een reden om niet te huilen

Dit is mijn geheime wereld

Waar ik droom, als ik sterf

Dit is mijn geheime woord

Waar ik schilder, terwijl jij droomt... en doodt

Om over jou te schrijven, om eindeloos te rijden

Toen je rode bloemen, beschermde mijn verdriet

Om te schrijven over wij, vergeten tuin

Waar bomen van dood hout, het doorboort mijn geest

Pagina's omslaan, ik kan het verhaal opnieuw beleven en veranderen

Pagina's omslaan, wat geloof en bid ik nog een keer

Reden, reden, er is geen reden.

Om te leven om in te leven door de gebeden

Stralende duisternis, altijd in mij

Ik glijd langs de heuvel van de tijd

Wat is de prijs, voor dingen die ik heb geleefd?

Ik kan niet weten toon... nee

Dit is mijn geheime woord

Waar ik droom, als ik sterf

Dit is mijn geheime woord

Waar ik schilder, terwijl jij droomt en moordt

Er was eens.

En dan is het er

Vreemde koude wind, die gewoon op mijn heuvel waait...