Par la fenêtre - Daphné

Le ciel était engourdi

Et je m'étais endormie sur tes lettres.

Elles ne faisaient pas de bruit,

Sous le jardin alangui comme un jour d’hiver.

Mais je sais qu’aujourd’hui

Leurs chants m’ont saisi Par La Fenêtre.

Et que ta voix m’a pris de te voir ici par ces lettres.

Oui, le silence me tue

Comme le sort retenu d’un vieux sortilège.

Et si je ne t’ai jamais lu

C’est pour taire l’imposture que je cache sans cesse.

Vois, on m’a dit d’oublier

De penser à t’aimer mais je cherche

Dans mes venues,

Mes allers celles qui n’auraient pas été-là pour te plaire.

J’ai toujours gardé un œil pour écouter ces mots sur le papier,

Et voir si un jour ils me parleraient.

Je t’ai toujours rêvé Par La Fenêtre où je t’appelais,

Par La Fenêtre où je t’enchantais.

Et pour te rencontré, j’aurais fait de la tête aux pieds, le tour de la Terre.

Quand il me suffisait de te lire ouvert, pour te connaître.

Je voulais que tu sois, magicien ou roi pour que tu apparaisses.

A travers les miroirs, à travers les regards.

Je voulais que tu me cherches.

J’ai toujours gardé un œil pour écouter tes mots sur le papier,

Et voir si un jour ils me parleraient.

Je t’ai toujours rêvé Par La Fenêtre où je t’appelais,

Par La Fenêtre où je t’enchantais.

J'étais de ces enfants-là qui rient tout le temps

Pour ne pas montrer qu’ils s’inquiètent.

En serrant contre moi ces trésors de toi,

Ces lettres de noblesse.

De lucht was gevoelloos

En ik was in slaap gevallen op je brieven.

Ze maakten geen lawaai,

Onder de lome tuin als een winterdag.

Maar ik weet het vandaag

Hun liedjes grepen me door het raam.

En hoe je stem me ertoe bracht je hier te zien door deze brieven.

Ja, de stilte doodt me

Zoals de ingehouden spreuk van een oude spreuk.

Wat als ik je nooit lees?

Het is om het bedrog dat ik blijf verbergen, het zwijgen op te leggen.

Kijk, er werd mij verteld dat ik het moest vergeten

Om te denken van je te houden, maar ik ben op zoek naar

Tijdens mijn bezoeken,

Mijn go-ones die er niet zouden zijn geweest om je te plezieren.

Ik hield altijd een oogje in het zeil om naar die woorden op het papier te luisteren,

En kijken of ze op een dag met me zouden praten.

Ik heb altijd van je gedroomd door het raam waar ik je noemde,

Door het raam waar ik je betoverde.

En om jou te ontmoeten, zou ik van top tot teen rond de aarde hebben gelopen.

Toen het voor mij genoeg was om je open te lezen, om je te kennen.

Ik wilde dat je tovenaar of koning zou zijn, zodat je zou verschijnen.

Door de spiegels, door de ogen.

Ik wilde dat je me zocht.

Ik hield altijd een oogje in het zeil om naar je woorden op papier te luisteren,

En kijken of ze op een dag met me zouden praten.

Ik heb altijd van je gedroomd door het raam waar ik je noemde,

Door het raam waar ik je betoverde.

Ik was een van die kinderen die altijd lacht

Om niet te laten zien dat ze erom geven.

Terwijl ik deze schatten van jou omhels,

Deze brieven van adel.