Soft Rain - Damien Dempsey

I’m half feral out here on the edge of the city

The dark of the country flirts and entices me

But I’m drawn to the flame of Anna Livia’s domain

Like a moth to the light to the city at night

I see the bus coming and I take off running

'Cause I can’t stand to wait half an hour in this head space

I’m heading for them concrete cliffs

Under neon moons keep about you your wits

I scribbling away on the journey into town

The bay and the hills are smoothing out my frown

Any a realise that the pen, it is mightier than the sword

And a punch never hurt near as much as a bad word

The pretty big houses, off to the right

They look so all alone

I wonder if their occupants are happy

Status doesn’t love you, and money won’t phone

The bus pulls up on old Malborough Street

See the big gang with the rotten teeth

Through this concrete maze they will spend their days hunting

Powders and potions to forget regret

The Liffey cuts the city, a meandering blue vein

Ancient poetry echoes and soft rain down the lanes

I see you in the city, your face is everywhere

All of our adventures re-enacted so clear

When you coming home, my friend

To all your pals and streets again

When you coming, when you coming home, my friend

When you coming home, my friend

To all us family again

When you coming, when you coming home

To feel the soft rain sweet one day

Gentle rain is falling as I walk a golden mile

A Georgian maze of genius, intellect gone wild

A duck into a pub, into a snug, to grapple Joyce

The brown eyed barmaid is humming and she’s some voice

A few hours later, the whole place is singing

They’re following the women, her eyes shook with emotion

Every sweet note is like the last she’d ever sing

She finishes and her audience, we make the rafters ring

Different tribes they are a feast for my eyes

Deep exotic languages, guttural and ancient

The knowledge and the strength of these brand new Irish

Will temper our country, invigorate our community

Humans flow and trickle through the cuts and caves of concrete

Undercover artists paint and decorate the backstreet

Let’s walk this maze together when you get back home

I’ll cherish every minute, you’ll only be on loan

I raise a can to Brendan, on the banks of the Royal Canal

The evening sun on the water, is my beautiful pal

The sun has slipped down on this town for a thousand years

And when it rises up, out of the Irish Sea in the morning

Liverpool is yawning, a golden lane vein snakes up the Liffey to greet me

A street cleaner cheerfully winks at me

Inside me, there’s a symphony

As the sun stretches out across the black bog of Allen

Traverses the broad majestic Shannon

Creeps up the beautiful Burren, barren

Across to the mystical islands of Aran

And sprinkles gold dust over the ever young Atlantic Ocean

I’m going in, you coming?

When you coming home, my friend

To all your pals and streets again

When you coming, when you coming home, my friend

When you coming home, my friend

To all us family again

When you coming, when you coming home

To feel the soft rain sweet one day

Ik ben half wild hier aan de rand van de stad

Het duister van het land flirt en verleidt me

Maar ik voel me aangetrokken tot de vlam van Anna Livia's domein

Als een mot naar het licht naar de stad 's nachts

Ik zie de bus aankomen en ik ga rennend weg

Want ik kan er niet tegen om een ​​half uur te wachten in deze hoofdruimte

Ik ga naar die betonnen kliffen

Houd onder neonmanen je hoofd erbij

Ik krabbel weg op de reis naar de stad

De baai en de heuvels verzachten mijn frons

Enig idee dat de pen machtiger is dan het zwaard!

En een stoot deed nog nooit zo'n pijn als een slecht woord

De mooie grote huizen, aan de rechterkant

Ze zien er zo alleen uit

Ik vraag me af of hun bewoners blij zijn

Status houdt niet van je, en geld zal niet bellen

De bus stopt in de oude Malborough Street

Zie de grote bende met de rotte tanden

Door dit betonnen doolhof zullen ze hun dagen doorbrengen met jagen

Poeders en drankjes om spijt te vergeten

De Liffey snijdt door de stad, een meanderende blauwe ader

Oude poëzie weergalmt en zachte regen langs de steegjes

Ik zie je in de stad, je gezicht is overal

Al onze avonturen zo duidelijk nagespeeld

Als je thuiskomt, mijn vriend

Aan al je vrienden en straten weer

Wanneer je komt, wanneer je thuiskomt, mijn vriend

Als je thuiskomt, mijn vriend

Aan ons allemaal weer familie

Wanneer je komt, wanneer je thuiskomt

Om op een dag de zachte regen zoet te voelen

Er valt zachte regen terwijl ik een gouden mijl loop

Een Georgisch doolhof van genialiteit, intellect op hol geslagen

Een eend in een pub, in een knus, om Joyce vast te grijpen

De barvrouw met bruine ogen neuriet en ze is een stem

Een paar uur later zingt de hele zaal

Ze volgen de vrouwen, haar ogen trilden van emotie

Elke zoete noot is als de laatste die ze ooit zou zingen

Ze is klaar en haar publiek, we laten de spanten rinkelen

Verschillende stammen ze zijn een lust voor het oog

Diep exotische talen, keelklanken en oude

De kennis en de kracht van deze gloednieuwe Ierse

Zal ons land temperen, onze gemeenschap versterken

Mensen stromen en sijpelen door de groeven en grotten van beton

Undercover artiesten schilderen en decoreren de achterstraat

Laten we samen door dit doolhof lopen als je weer thuis bent

Ik zal elke minuut koesteren, je bent alleen in bruikleen

Ik hef een blikje op voor Brendan, aan de oevers van het Royal Canal

De avondzon op het water, is mijn mooie vriend

De zon is al duizenden jaren onder in deze stad

En als het 's ochtends opkomt, uit de Ierse Zee

Liverpool geeuwt, een ader van de gouden laan slingert de Liffey op om me te begroeten

Een straatveger knipoogt vrolijk naar me

In mij is er een symfonie

Terwijl de zon zich uitstrekt over het zwarte moeras van Allen

Doorkruist de brede majestueuze Shannon

Kruipt de prachtige Burren op, onvruchtbaar

Over naar de mystieke eilanden van Aran

En strooit goudstof over de altijd jonge Atlantische Oceaan

Ik ga naar binnen, ga je mee?

Als je thuiskomt, mijn vriend

Aan al je vrienden en straten weer

Wanneer je komt, wanneer je thuiskomt, mijn vriend

Als je thuiskomt, mijn vriend

Aan ons allemaal weer familie

Wanneer je komt, wanneer je thuiskomt

Om op een dag de zachte regen zoet te voelen