Sam Jenkins - Damien Dempsey

My name it is Sam Jenkins

I come from old Whittington Hill

My people bow their heads down

To the lord of the manor still

I grew up mean and hungry

Dirty and poor and sick

I tried my for not to steal

To afraid of the VAn Diemon ships

Well, the only road to money

It was the road to the army gates

I took that road in '45

With a gang of my Staffordshire mates

We were shipped across to Ireland

Some rebellions for to quell

Stationed north of Galway

In a landscape that mirrored hell

When we sailed into Galway

Before my hair got dry

I will never forget the skeletons

With a crazed look in their eyes

And their little children wailing

As hunger ate them alive

When I realized what I was doing there

With the shame I nearly died

The food removal regiments

We were there to guard the food

Being shipped each day to England

While the starving they were subdued

They said we needed the food more

For our hungry boys abroad

And the Irish apes who farmed it

They weren’t men in the eyes of the Lord

My dear friend Billy Cooper

He couldn’t console himself

From a cherry tree in the backfield

He was hanging by his belt

In the 41st foot regiment

Just north of Galway town

I felt myself the servant

Of a devil in a crown

I disobeyed an order

I refused to shoot a man

Now stripped of my gun and uniform

I am bound for Van Diemons land

You rogues who rule Britannia

May you burn in hell for good

Us poor we do your dirty work

Then you dine on our flesh and blood

All the lies, all of our lives

All the pain, abuse and shame

Tell the truth to the youth

And forgive, but never forget

Forgive, but never forget

All the lies, all of our lives

All the pain, tears like rain

Tell the truth to the youth

And forgive, but never forget

Forgive, but never forget

Mijn naam is Sam Jenkins

Ik kom uit het oude Whittington Hill

Mijn mensen buigen hun hoofd naar beneden

Aan de heer des huizes nog steeds

Ik ben gemeen en hongerig opgegroeid

Vies en arm en ziek

Ik heb geprobeerd om niet te stelen

Om bang te zijn voor de schepen van Van Diemon

Nou, de enige weg naar geld

Het was de weg naar de legerpoorten

Ik nam die weg in '45

Met een bende van mijn Staffordshire-vrienden

We zijn naar Ierland verscheept

Sommige opstanden om te onderdrukken

Gestationeerd ten noorden van Galway

In een landschap dat de hel weerspiegelde

Toen we Galway binnenzeilden

Voordat mijn haar droog werd

Ik zal de skeletten nooit vergeten

Met een gekke blik in hun ogen

En hun kleine kinderen jammeren

Terwijl de honger ze levend at

Toen ik me realiseerde wat ik daar deed

Met de schaamte dat ik bijna stierf

De voedselverwijderingsregimenten

Wij waren er om het eten te bewaken

Wordt elke dag naar Engeland verzonden

Terwijl de hongerigen werden ze ingetogen

Ze zeiden dat we het eten harder nodig hadden

Voor onze hongerige jongens in het buitenland

En de Ierse apen die het kweekten

Het waren geen mannen in de ogen van de Heer

Mijn beste vriend Billy Cooper

Hij kon zichzelf niet troosten

Van een kersenboom in het achterveld

Hij hing aan zijn riem

In het 41e voetregiment

Net ten noorden van de stad Galway

Ik voelde me de dienaar

Van een duivel op een kroon

Ik heb een bevel genegeerd

Ik weigerde een man neer te schieten

Nu ontdaan van mijn pistool en uniform

Ik ben op weg naar Van Diemons land

Jullie schurken die Britannia regeren

Moge je voorgoed in de hel branden

Wij arme wij doen uw vuile werk

Dan dineer je op ons vlees en bloed

Alle leugens, ons hele leven

Alle pijn, misbruik en schaamte

Vertel de waarheid aan de jeugd

En vergeven, maar nooit vergeten

Vergeven maar niet vergeten

Alle leugens, ons hele leven

Alle pijn, tranen als regen

Vertel de waarheid aan de jeugd

En vergeven, maar nooit vergeten

Vergeven maar niet vergeten