W moich myślach Consuelo - Czerwone Gitary

Zagubiony na pustyni nie miał już żadnej nadziei na ratunek

Dniem towarzyszyło mu słońce, nocą - gwiazdy

Consuela to było imię jego dziewczyny…

Już na wieki w morzu piasku zagubiony

Patrzę w niebo, które zamknąć można w dłoni

I o Tobie ciągle myślę, Consuelo

Razem z morzem, które wyschło, ale żyło

Razem z sercem, co dla Ciebie zawsze biło

Żegnam Ciebie w moich myślach, Consuelo

Piach zasypie nasze ślady, Consuelo

Wiatr poniesie nasze słowa

Tam, gdzie nie był nikt

Tylko myśli nasze się spotkają gdzieś

Pośród piasków niedostępnych wydm

Kiedy znów nadejdzi świt

Zagubiony w morzu zasp

Nie odnajdzie nas już nikt

Nie odnajdzi nas

Ale myśli nasze się spotkają gdzieś

Pośród piasków niedostępnych wydm

Razem z wiatrem, który ucichł ponad ziemią

Z marzeniami, które teraz nic nie zmienią

Żegnam Ciebie w moich myślach, Consuelo

Kiedy znów nadejdzie świt

Zagubiony w morzu zasp

Nie odnajdzie nas już nikt

Nie odnajdzie nas

Ale myśli nasze się spotkają gdzieś

Pośród piasków niedostępnych wydm

Nasze drogi, nasze losy się nie zmienią

Już nas morza i pustynie nie rozdzielą

Żegnam Ciebie w moich myślach, Consuelo

Verdwaald in de woestijn, had hij geen hoop meer op redding

Overdag ging het gepaard met de zon, 's nachts - door de sterren

Consuela was de naam van zijn vriendin ...

Eeuwenlang verdwaald in de zee van zand

Ik kijk naar de lucht die kan worden gesloten in de palm van je hand

En ik denk nog steeds aan je, Consuelo

Samen met de zee die droog maar levend was

Samen met het hart, dat altijd voor jou heeft geklopt

Ik zeg vaarwel tegen je in gedachten, Consuelo

Zand zal onze sporen wissen, Consuelo

De wind zal onze woorden dragen

Waar niemand is geweest

Alleen onze gedachten zullen elkaar ergens ontmoeten

Tussen het zand van ontoegankelijke duinen

Als de dageraad weer komt

Verdwaald in de zee van sneeuwbanken

Niemand zal ons meer vinden

Hij zal ons niet vinden

Maar onze gedachten zullen elkaar ergens ontmoeten

Tussen het zand van ontoegankelijke duinen

Samen met de wind die boven de grond stierf

Met dromen die nu niets zullen veranderen

Ik zeg vaarwel tegen je in gedachten, Consuelo

Als de dageraad weer komt

Verdwaald in de zee van sneeuwbanken

Niemand zal ons meer vinden

Hij zal ons niet vinden

Maar onze gedachten zullen elkaar ergens ontmoeten

Tussen het zand van ontoegankelijke duinen

Onze wegen, ons lot zal niet veranderen

De zeeën en woestijnen zullen ons niet meer scheiden

Ik zeg vaarwel tegen je in gedachten, Consuelo