Trzecia miłość - żagle - Czerwone Gitary

Ucichł wiatr, morze śpi w blasku gwiazd.

Wspomnę znów miłość swą w taki czas.

Smukły miała kształt, ostro szła na wiatr:

Moja łódź, pierwsza łódź - miłość ma.

Każdy, kto kocha wiatr, wie jak jest,

Kiedy już z oczu nam ginie brzeg.

Wiatr na wantach gra, morze rusza w tan,

Kiedy kil znaczy ślad pośród pian.

Na skrzydłach żagli w brzask płyniemy tak.

Po stromych rzeźbach fal płyniemy tak.

Wtopieni w zieleń mórz ze światłem dnia.

Szaleni wiatrem, co nam scherzo gra.

Piękny czas, rejsów czas kończył się.

Kiedyś sztorm rzucił łódź aż na brzeg.

Patrzeć było żal — stała wryta w piach

Miłość ma — wierna łódź, zeschły wrak.

Rozstać się, żegnać się ciężko jest.

Starczył mi nafty litr, pakuł pęk …

Kiedy płomień zgasł, popiół rozwiał wiatr …

W morze znów rusza łódź - miłość ma.

Na skrzydłach żagli w brzask płyniemy tak.

Po stromych rzeźbach fal płyniemy tak.

Wtopieni w zieleń mórz ze światłem dnia.

Szaleni wiatrem, co nam scherzo gra.

Gra, gra.

De wind is gaan liggen, de zee slaapt in het licht van de sterren.

Op zo'n moment zal ik mijn liefde weer herinneren.

Slank, het had een vorm, het ging scherp tegen de wind in:

Mijn boot, de eerste boot - liefde heeft.

Iedereen die van de wind houdt, weet hoe het is

Wanneer de kust uit ons zicht verdwijnt.

De wind speelt op de lijkwaden, de zee begint te dansen,

Wanneer de kiel een merkteken markeert tussen het schuim.

Op de vleugels van de zeilen zeilen we zo bij zonsopgang.

Zo zeilen we op de steile groeven van de golven.

Gesmolten in het groen van de zeeën met het daglicht.

Gek op de wind, wat scherzo voor ons speelt.

Een mooie tijd, van de cruises tijd liep ten einde.

Een keer gooide een storm de boot aan wal.

Het was jammer om te kijken - ze zat vast in het zand

Liefde heeft - een trouwe boot, een droog wrak.

Het is moeilijk om afscheid te nemen, afscheid te nemen.

Ik had genoeg kerosine, een liter, een bundel sleep ...

Toen de vlam uitging, werd de as door de wind geblazen ...

De boot gaat weer de zee op - liefde heeft.

Op de vleugels van de zeilen zeilen we zo bij zonsopgang.

Zo zeilen we op de steile groeven van de golven.

Gesmolten in het groen van de zeeën met het daglicht.

Gek op de wind, wat scherzo voor ons speelt.

Spel, spel.