Heaven - Crucifix

You can see it in the eyes of a dying man…

It’s like there’s something there he can’t comprehend.

Call it fear or uncertainty, there’s always this lingering question about

eternity.

Can’t help but think about…

where am I going when it’s said and done?

Or is there anything after life under the sun?

So I slip away in my thoughts, I think about my rights and my wrongs and I

realize this life is just a breath.

Cuz time is shorter than I know but somewhere deep inside I just can’t wait to

go…

'll lift this veil from my eyes and I’ll fly away…

I’ve waited all of my life for this day.

When I step my dirty feet through the pearly gates, and I finally see my best

Friend face to face…

I’m in Heaven.

I start walking down the streets of gold, in a moment surrounded by everyone

I’ve ever known…

I can’t help but notice there’s a perfect smile on every face, shouts of joy

that call my name…

overwhelmed by a peace that I can’t describe.

So I slip away in my thoughts, I think about the world that I lost and I

realize the world that lays ahead…

There’s no more crying, no more pain, no more death or suffering cuz all my sin

and all my shame has finally passed away.

Je kunt het zien in de ogen van een stervende man...

Het is alsof er iets is dat hij niet kan begrijpen.

Noem het angst of onzekerheid, er is altijd een slepende vraag over:

eeuwigheid.

Kan niet anders dan denken aan...

waar ga ik heen als het gezegd en gedaan is?

Of is er iets na het leven onder de zon?

Dus ik glibber weg in mijn gedachten, ik denk aan mijn rechten en mijn fouten en ik

besef dat dit leven slechts een ademtocht is.

Want de tijd is korter dan ik weet, maar ergens diep van binnen kan ik gewoon niet wachten om

Gaan…

zal deze sluier van mijn ogen oplichten en ik zal wegvliegen...

Ik heb mijn hele leven op deze dag gewacht.

Wanneer ik met mijn vuile voeten door de parelwitte poorten stap en ik eindelijk mijn beste zie

Vriend van aangezicht tot aangezicht…

Ik ben in de hemel.

Ik begin door de straten van goud te lopen, in een moment omringd door iedereen

ik heb ooit geweten...

Ik kan het niet helpen, maar merk op dat er een perfecte glimlach op elk gezicht is, kreten van vreugde

die mijn naam noemen...

overweldigd door een vrede die ik niet kan beschrijven.

Dus ik glibber weg in mijn gedachten, ik denk aan de wereld die ik verloor en ik

besef de wereld die voor ons ligt...

Er is geen huilen meer, geen pijn meer, geen dood of lijden meer, want al mijn zonden

en al mijn schaamte is eindelijk voorbij.