Common Ground for a Wallflower - Courtney Marie Andrews

Just when I had everything figured out

I let too many words open my small mouth

He held me once in a room

It was unattended, and it tasted of an artist’s perfume

He graced my naked back

My only sheet was a black dress

Woke up to a cold windy city

Woke up trying to keep the memory

I was poisoned into lying through my teeth

While his words were spoken only truthfully

Lost my shoes in the mud

Walked away clean, trying to be tough

I was trying to be tough

There’s nothing in between love and hate

When it comes down to it

So you can walk clean away

Or you can act in the play

That we so easily put on for them

There was residence of hope in my heart

Til' I got dealt the unlucky card

Though the buildup was fun

The letdown wasn’t worth it all

So I stole us our midnight drinks

And he got dealt our morning fix

Then we let the honesty pour

Until it knocked us out into a deep sleep, into a bad dream

Is this a bad dream?

He said he used to be like me

A musical mess, depressed, with anxiety

My ears only took half of his advice

Happiness comes so easily to him

For me it’s a fight, it’s always been a fight

There’s nothing in between lovers and friends

When it comes down to it

So you’ve made up your mind, and I’m not worth your time, but I can be useful

in your life

I’ll push the pedal in deep, you’re in the passanger seat, I’ll get is there as

fast as I can

So we can go our seperate ways, I mean this was just a stage of the rest of our

lives

I’m growing too weak to fight, At least I gave you a try…

I just spoke too soon

Did I speak too soon?

Spoken:

I’d like to think I’m not anyone, but another someone.

Someone as real as a lie,

and someone as fake as the truth.

I contain a caged heart, and 3 year-old

boots.

And sometimes, I speak too soon

Net toen ik alles doorhad

Ik laat te veel woorden mijn kleine mond openen

Hij hield me een keer vast in een kamer

Het was onbeheerd en het smaakte naar het parfum van een kunstenaar

Hij sierde mijn blote rug

Mijn enige laken was een zwarte jurk

Werd wakker in een koude winderige stad

Werd wakker terwijl ik probeerde de herinnering te behouden

Ik ben vergiftigd om door mijn tanden te liegen

Terwijl zijn woorden alleen naar waarheid werden gesproken

Ik ben mijn schoenen kwijt in de modder

Liep schoon weg, probeerde stoer te zijn

Ik probeerde stoer te zijn

Er is niets tussen liefde en haat

Als het er op aan komt

Je kunt dus schoon weglopen

Of je kunt meespelen in het toneelstuk

Die we zo gemakkelijk voor ze aantrekken

Er was een woonplaats van hoop in mijn hart

Totdat ik de ongelukkige kaart kreeg

Hoewel de opbouw leuk was

De teleurstelling was het niet allemaal waard

Dus ik heb onze middernachtdrankjes voor ons gestolen

En hij kreeg onze ochtendoplossing toegedeeld

Dan laten we de eerlijkheid stromen

Totdat het ons in een diepe slaap bracht, in een nare droom

Is dit een boze droom?

Hij zei dat hij vroeger was zoals ik

Een muzikale puinhoop, depressief, met angst

Mijn oren volgden maar de helft van zijn advies

Geluk komt hem zo gemakkelijk af

Voor mij is het een gevecht, het is altijd een gevecht geweest

Er is niets tussen geliefden en vrienden

Als het er op aan komt

Dus je hebt een besluit genomen, en ik ben je tijd niet waard, maar ik kan nuttig zijn

in jouw leven

Ik trap het pedaal diep in, jij zit op de passagiersstoel, ik krijg is er als

snel als ik kan

Dus we kunnen onze eigen weg gaan, ik bedoel, dit was slechts een fase van de rest van onze

leeft

Ik word te zwak om te vechten, ik heb je tenminste een kans gegeven...

Ik heb net te snel gesproken

Heb ik te snel gesproken?

Gesproken:

Ik zou graag willen denken dat ik niet iemand ben, maar iemand anders.

Iemand zo echt als een leugen,

en iemand die zo nep is als de waarheid.

Ik heb een gekooid hart en een 3-jarige

schoenen.

En soms spreek ik te snel