You're Not You Anymore - Counterparts

A garden grew between us in the love we lived without

Remaining faithful to the flood, our tears have purpose in a drought

Tread lightly so footprints can’t disturb the bed we’ve made

With restlessness reserved for both the bodies it contains

Aim your sharpest arrow at the center of my chest

A memorial to signify the sense of helplessness

We dare not mourn our past lives, our loss will be reborn

Because I couldn’t love who you were but you’re not you anymore

Sew your skeleton to mine, I’m no good on my own

Stitch yourself to either side of me so I will never be alone

We mend our past mistakes as a symbol that we’ve grown

So we no longer place our weight on top of broken bones

Mark an end to aimless roaming with a double-sided knife

If we develop eyes for others, may we both be stripped of sight

Liken our divide to partitions in the earth

Wrapped in walls of vines, growing out of common ground

A garden grew between us

Our tears have purpose in a drought

Sew your skeleton to mine, I’m no good on my own

Stitch yourself to either side of me so I will never be alone

We mend our past mistakes as a symbol that we’ve grown

So we no longer place our weight on top of broken bones

Mark an end to aimless roaming

With a double-sided knife

Taking steps towards each other

We could end both our lives

(And that’d be fine)

Aim your sharpest arrow at the center of my chest

A memorial to signify the sense of helplessness

We dare not mourn our past lives, our loss will be reborn

I couldn’t love who you were but you’re not you anymore

Er groeide een tuin tussen ons in de liefde waar we zonder leefden

Trouw blijven aan de vloed, onze tranen hebben een doel in een droogte

Loop licht zodat voetafdrukken het bed dat we hebben opgemaakt niet kunnen verstoren

Met rusteloosheid gereserveerd voor beide lichamen die het bevat

Richt je scherpste pijl op het midden van mijn borst

Een gedenkteken om het gevoel van hulpeloosheid aan te duiden

We durven niet te rouwen om onze vorige levens, ons verlies zal herboren worden

Omdat ik niet kon houden van wie je was, maar jij bent jezelf niet meer

Naai je skelet aan het mijne, ik ben niet goed in mijn eentje

Naai jezelf aan weerszijden van mij, zodat ik nooit alleen zal zijn

We herstellen onze fouten uit het verleden als een symbool dat we zijn gegroeid

Dus we plaatsen ons gewicht niet meer op gebroken botten

Maak een einde aan doelloos rondzwerven met een dubbelzijdig mes

Als we ogen voor anderen ontwikkelen, mogen we dan allebei uit het oog worden verloren?

Vergelijk onze kloof met scheidingen in de aarde

Verpakt in muren van wijnstokken, groeiend uit gemeenschappelijke grond

Er groeide een tuin tussen ons

Onze tranen hebben een doel in een droogte

Naai je skelet aan het mijne, ik ben niet goed in mijn eentje

Naai jezelf aan weerszijden van mij, zodat ik nooit alleen zal zijn

We herstellen onze fouten uit het verleden als een symbool dat we zijn gegroeid

Dus we plaatsen ons gewicht niet meer op gebroken botten

Een einde maken aan doelloos roamen

Met een dubbelzijdig mes

Stappen naar elkaar toe

We kunnen ons leven allebei beëindigen

(En dat zou goed zijn)

Richt je scherpste pijl op het midden van mijn borst

Een gedenkteken om het gevoel van hulpeloosheid aan te duiden

We durven niet te rouwen om onze vorige levens, ons verlies zal herboren worden

Ik kon niet houden van wie je was, maar je bent jezelf niet meer