Compass - Counterparts

The weight came and went and took my will to live

Spoiled by defeat, forced to drown in what’s left of me

That’s when breathing became routine

And I could feel myself fading

I am stranded

No direction

I am a compass

Constantly spinning

Constantly spinning

Constantly searching for the end

Never reaching our destination

But the goal was never when or where or who…

It was only you

I appeared in your arms as if I had been born there

You promised you’d never let me go

But I don’t know what I believe anymore

What I believe anymore

Affection allowed me to let the light in

The fear made me whole again

Help me rebuild my broken bones

Help me regain my sanity

But with caution always present

Our pasts manifest themselves

And we act as if this is what we deserve

But I refuse to fail again

I’d force my ghost to write your name

In the flowers on my grave

I watched the world give up on me

I used to spend my nights praying for air in my bloodstream

Now I long to feel your breath pass throughout my arteries

The goal was never when or where or who…

It was only you

I appeared in your arms as if I had been born there

You promised you’d never let me go

But I don’t know what I believe anymore

What I believe anymore

Fill me with your faith and let me leave

I’m scratching at my skin

To take my mind off the absence we’ve created

The lines blur together like the veins in my arms

And I wish I wasn’t so alone

You’re the difference between hell and home

Het gewicht kwam en ging en nam mijn wil om te leven

Verwend door een nederlaag, gedwongen te verdrinken in wat er nog van me over is

Toen werd ademhalen routine

En ik voelde mezelf vervagen

Ik ben gestrand

Geen richting

Ik ben een kompas

Voortdurend draaien

Voortdurend draaien

Voortdurend op zoek naar het einde

Nooit onze bestemming bereiken

Maar het doel was nooit wanneer of waar of wie...

Jij was het alleen

Ik verscheen in je armen alsof ik daar was geboren

Je had beloofd dat je me nooit zou laten gaan

Maar ik weet niet meer wat ik geloof

Wat ik nog meer geloof

Door genegenheid kon ik het licht binnenlaten

De angst maakte me weer heel

Help me mijn gebroken botten weer op te bouwen

Help me mijn gezond verstand terug te krijgen

Maar met voorzichtigheid altijd aanwezig

Ons verleden manifesteert zich

En we doen alsof dit is wat we verdienen

Maar ik weiger opnieuw te falen

Ik zou mijn geest dwingen om je naam te schrijven

In de bloemen op mijn graf

Ik zag hoe de wereld me opgaf

Ik bracht mijn nachten door met bidden voor lucht in mijn bloedbaan

Nu verlang ik ernaar om je adem door mijn aderen te voelen gaan

Het doel was nooit wanneer of waar of wie...

Jij was het alleen

Ik verscheen in je armen alsof ik daar was geboren

Je had beloofd dat je me nooit zou laten gaan

Maar ik weet niet meer wat ik geloof

Wat ik nog meer geloof

Vul me met je geloof en laat me gaan

Ik krab aan mijn huid

Om mijn gedachten af ​​te leiden van de afwezigheid die we hebben gecreëerd

De lijnen vervagen samen als de aderen in mijn armen

En ik wou dat ik niet zo alleen was

Jij bent het verschil tussen de hel en thuis