Rope - Counterparts

Portraits of hope reflecting of a blade that bears my name

Hanging inches from my head

There is no light bright enough to bring my shadow back to life

A presence that the fortunate weren’t predisposed to feel

My seance of surrender will fall upon deaf ears

Promises I have disowned appear before me

Resembling the outline of my soul

Unravel me, every sentence makes me sick

Bound and abandoned by a noose that lifts me off my feet

Hanging like a halo overhead, I knew your rope was made for me

Fading, I fall backwards into the dust

Positioned vertically, but a casket knows to catch me

Buried only waist-deep in the earth

We carve the fading features of our silhouettes into our coffin doors

Hope is a blade that bears my name

I knew your rope was made for me

Portretten van hoop die een weerspiegeling zijn van een mes dat mijn naam draagt

Een paar centimeter van mijn hoofd hangen

Er is geen licht dat helder genoeg is om mijn schaduw weer tot leven te brengen

Een aanwezigheid die de gelukkigen niet geneigd waren te voelen

Mijn overgave zal aan dovemansoren gericht zijn

Beloften die ik heb verstoten, verschijnen voor mij

Lijkt op de omtrek van mijn ziel

Ontrafel me, elke zin maakt me ziek

Gebonden en verlaten door een strop die me van mijn voeten tilt

Hangend als een halo boven je hoofd, ik wist dat je touw voor mij was gemaakt

Vervagend val ik achterover in het stof

Verticaal gepositioneerd, maar een kist weet me te vangen

Begraven alleen tot aan mijn middel in de aarde

We snijden de vervagende kenmerken van onze silhouetten in onze doodskistdeuren

Hoop is een mes dat mijn naam draagt

Ik wist dat je touw voor mij was gemaakt