We Forgive - Counterparts

We carry our devotion parting silence

Like a sea from the air into our lungs.

Aim to be outspoken, awaiting gusts of wind

Strong enough to shake the words from our tongues.

We are not known for easing tension,

We’d rather tilt our heads and swallow teeth.

Shelter me from dreams in which you die,

I’d rather witness my own death.

Eyelids open like I never needed rest.

I hope I choke from no practice speaking my own sentences.

Moving forward from my former self,

I haven’t missed me yet.

We are not known for our forgiveness,

only the acts that we forgive.

I would much prefer our fate

resting in the palms of open hands

rather than confined in a clenched fist.

We carry our devotion with our guilt like thorn

and stem resembling an orchid recently resurrected.

We have lived and died both in earth and by your bedside.

Preserved in soil, we confide in connection.

We are not known for our forgiveness…

letting go so we may live.

Shelter me from dreams in which you die,

I’d rather witness my own death.

We are not known for our forgiveness

but regardless, we forgive.

We dragen onze toewijding afscheid stilte

Als een zee vanuit de lucht in onze longen.

Probeer openhartig te zijn, in afwachting van windstoten

Sterk genoeg om de woorden van onze tong te schudden.

We staan ​​niet bekend om het verlichten van spanning,

We houden liever ons hoofd schuin en slikken tanden door.

Bescherm me tegen dromen waarin je sterft,

Ik ben liever getuige van mijn eigen dood.

Oogleden gaan open alsof ik nooit rust nodig had.

Ik hoop dat ik stik van het niet oefenen van het uitspreken van mijn eigen zinnen.

Vooruitgaand van mijn vroegere zelf,

Ik heb me nog niet gemist.

We staan ​​niet bekend om onze vergevingsgezindheid,

alleen de daden die we vergeven.

Ik zou veel liever ons lot hebben

rustend in de palmen van open handen

in plaats van opgesloten in een gebalde vuist.

We dragen onze toewijding met onze schuld als doorn

en stengel die lijkt op een orchidee die onlangs is herrezen.

We hebben zowel op aarde als naast je bed geleefd en gestorven.

Geconserveerd in de bodem, vertrouwen we op verbinding.

We staan ​​niet bekend om onze vergevingsgezindheid...

loslaten, zodat we kunnen leven.

Bescherm me tegen dromen waarin je sterft,

Ik ben liever getuige van mijn eigen dood.

We staan ​​niet bekend om onze vergevingsgezindheid

maar hoe dan ook, we vergeven het.