Thread - Counterparts

Searching for a fever that could

Lift me to the border of dementia

My eyes are tired from surveying everything we used to share

And I would sew them shut if I had any strength inside

I remember every promise, I’ve carved them into my spine

I raise my hands to the sky

And beg that this won’t go unnoticed

Though I know some fires are not meant to burn

We are bred to flicker and fade

Not to retreat into the earth, not to grow without remorse

We douse ourselves with the moisture

That we’ve drawn from the soil

We breed and unleash, we’re our own natural disaster

String me along like the thread that binds your ribcage

Tie my limbs to the anchor, and be sure that I’m

Left alone to sink

I will shine brighter than the sun

I will forever be your torch

Cast me away

And in time I will set fire to the fibers that connect us

My palms grow calloused from the cold

I need your touch to cauterize

Sustained by the flame of another

The embers begin to reignite

There’s a hole in the herd that will never be filled

The anguish will fall through your fingers

As mankind manifests itself through misfortune

I am alone and the world carries on

I am alone, the world carries on

And we don’t deserve a second thought

Op zoek naar koorts die zou kunnen

Til me naar de grens van dementie

Mijn ogen zijn moe van het onderzoeken van alles wat we vroeger deelden

En ik zou ze dichtnaaien als ik kracht van binnen had

Ik herinner me elke belofte, ik heb ze in mijn ruggengraat gekerfd

Ik hef mijn handen naar de hemel

En smeek dat dit niet onopgemerkt zal blijven

Hoewel ik weet dat sommige vuren niet bedoeld zijn om te branden

We zijn gefokt om te flikkeren en te vervagen

Niet om zich terug te trekken in de aarde, niet om te groeien zonder spijt

We doven ons met het vocht

Die we uit de grond hebben gehaald

We kweken en ontketenen, we zijn onze eigen natuurramp

Trek me aan als de draad die je ribbenkast bindt

Bind mijn ledematen aan het anker en zorg ervoor dat ik dat ben

Alleen gelaten om te zinken

Ik zal helderder schijnen dan de zon

Ik zal voor altijd je fakkel zijn

Werp me weg

En na verloop van tijd zal ik de vezels die ons verbinden in brand steken

Mijn handpalmen worden eeltig van de kou

Ik heb je aanraking nodig om te cauteriseren

Ondersteund door de vlam van een ander

De sintels beginnen opnieuw te ontsteken

Er is een gat in de kudde dat nooit zal worden gevuld

De angst zal door je vingers vallen

Zoals de mensheid zich manifesteert door tegenspoed

Ik ben alleen en de wereld gaat door

Ik ben alleen, de wereld gaat door

En we verdienen geen tweede gedachte