Reflection - Counterparts

I’ve never told this to anyone.

I’ve just tried to move past.

But lately it seems that my insecurities have got the best of me.

And I’m no

longer in control.

No one should ever have to feel like this.

To feel like me.

Even though the good I have outweighs the bad, the bad is what’s leaving me

with sleepless nights.

I spend most of my time arguing with my own reflection.

For no apparent reason.

And it may seem as if I have all the answers, but I’m

just as lost as you.

I’ve spend the past few years trying to overcome my own

misery, but these sort of things take time, and I’m running out of mine.

So I

will pray to a God that isn’t there, to a world that doesn’t hear, to anyone

who will listen, to keep me from becoming everything I promised myself that I

would never be.

I do not deserve this.

Ik heb dit nog nooit aan iemand verteld.

Ik heb net geprobeerd voorbij te gaan.

Maar de laatste tijd lijkt het erop dat mijn onzekerheden de overhand hebben.

En ik ben nee

langer onder controle.

Niemand zou zich ooit zo moeten voelen.

Om me te voelen.

Ook al is het goede dat ik heb groter dan het slechte, het slechte is wat me overhoudt

met slapeloze nachten.

Ik breng het grootste deel van mijn tijd door met ruzie maken met mijn eigen reflectie.

Zonder aanwijsbare reden.

En het lijkt misschien alsof ik alle antwoorden heb, maar ik ben

net zo verloren als jij.

Ik heb de afgelopen jaren geprobeerd mijn eigen te overwinnen

ellende, maar dit soort dingen kost tijd, en ik heb bijna geen mijn meer.

Dus ik

zal bidden tot een God die er niet is, tot een wereld die niet hoort, tot wie dan ook

die zal luisteren, om te voorkomen dat ik alles word wat ik mezelf beloofde dat ik

nooit zou zijn.

Ik verdien dit niet.