Purer Form of Pain - Counterparts

I’ve saved a drop of blood for when I truly need it most

To be distributed among the parasites

I’ve saved a drop of blood for when I truly need it most

To be exchanged for a purer form of pain

My ribcage will replace a ladder’s rungs

Leading me towards the ceiling of my curse

As the earth falls upward from the ground

Where I collapse in sunken skies

I am but one man

And the sorrow I have salvaged won’t sustain

Murder me in the silence I have lived in

My fingernails won’t hold a torch that mirrors my reflection

Murder me in the silence I have lived in

No trace of tension could coerce the composition from my skull

Like a currency reserved for skeletons

I will deny a high regard

Sick to my stomach at the distance to the ground

My ribcage will replace a ladder’s rungs

Leading you towards the depth of my despair

We collapse inside the walls that close before us

Murder me in the silence I have lived in

A fabrication to appease the ones who suffer

Don’t call me your protector

I couldn’t keep myself from caving in

Don’t call me your protector

A war against myself I’ll never win

I’ve saved a drop of blood for when I truly need it most

To be distributed among the parasites

I’ve saved a drop of blood for when I truly need it most

To be exchanged for a purer form of pain

Ik heb een druppel bloed bewaard voor wanneer ik het echt nodig heb

Om te worden verdeeld onder de parasieten

Ik heb een druppel bloed bewaard voor wanneer ik het echt nodig heb

In te ruilen voor een zuiverdere vorm van pijn

Mijn ribbenkast vervangt de sporten van een ladder

Leidt me naar het plafond van mijn vloek

Terwijl de aarde omhoog uit de grond valt

Waar ik instort in een gezonken lucht

Ik ben maar één man

En het verdriet dat ik heb gered, zal niet blijven bestaan

Vermoord me in de stilte waarin ik heb geleefd

Mijn vingernagels houden geen fakkel vast die mijn reflectie weerspiegelt

Vermoord me in de stilte waarin ik heb geleefd

Geen spoor van spanning kon de compositie van mijn schedel afdwingen

Zoals een valuta gereserveerd voor skeletten

Ik zal een hoge achting afwijzen

Ziek tot in mijn maag op de afstand tot de grond

Mijn ribbenkast vervangt de sporten van een ladder

Je leiden naar de diepte van mijn wanhoop

We storten in elkaar binnen de muren die voor ons sluiten

Vermoord me in de stilte waarin ik heb geleefd

Een verzinsel om degenen die lijden te sussen

Noem me niet je beschermer

Ik kon niet voorkomen dat ik instortte

Noem me niet je beschermer

Een oorlog tegen mezelf die ik nooit zal winnen

Ik heb een druppel bloed bewaard voor wanneer ik het echt nodig heb

Om te worden verdeeld onder de parasieten

Ik heb een druppel bloed bewaard voor wanneer ik het echt nodig heb

In te ruilen voor een zuiverdere vorm van pijn