Dark Ages - Counterparts

The sense of insignificance

It winds itself around your chest.

Surrender and submission have now become what it takes to be alive.

Just keep in mind this happens to the best of us at times,

And it’s not going to get any easier.

You walk this road of desolation,

Only to end up on your knees,

But just know that you are not alone.

The only things holding you back are the lies that you refuse to challenge.

You’re drowning in a sea of self destruction,

And your lungs are starting to cave in.

And when you feel that your words can only be heard in echoes,

They are more deafening than ever before.

Every day we face helps build the strength that makes us who we are.

I’ve lived through this,

And so can you.

Suffering in silence has become something thrown to our past.

And though the friendships that we’ve built are constantly falling apart,

The remaining few retain the most heart.

And I’ll give you my heart.

Het gevoel van nietigheid

Het windt zich om je borst.

Overgave en onderwerping zijn nu geworden wat nodig is om te leven.

Houd er rekening mee dat dit de beste van ons soms overkomt,

En het wordt er niet makkelijker op.

Je bewandelt deze weg van verlatenheid,

Alleen om op je knieën te eindigen,

Maar weet gewoon dat je niet de enige bent.

Het enige dat je tegenhoudt, zijn de leugens die je weigert te betwisten.

Je verdrinkt in een zee van zelfvernietiging,

En je longen beginnen in te storten.

En als je het gevoel hebt dat je woorden alleen in echo's kunnen worden gehoord,

Ze zijn oorverdovend dan ooit tevoren.

Elke dag waarmee we worden geconfronteerd, helpt bij het opbouwen van de kracht die ons maakt tot wie we zijn.

Ik heb dit meegemaakt,

En jij ook.

Lijden in stilte is iets geworden dat naar ons verleden is geworpen.

En hoewel de vriendschappen die we hebben opgebouwd voortdurend uiteenvallen,

De overige weinigen behouden het meeste hart.

En ik zal je mijn hart geven.