Numb, An Author - Code

numb as a clock

with a drawn face

haunted by my beats

numb an author

uninvented by sleep

broken arm

uninvented by sleep

a tumbling wheel

forming patterns in the sand

whirling, uneven

a bruise going deeper within

releasing unhappiness

it’s work but not completed

but what could be left

what corner is kept

my fever

a cloud that thunders a fiction about

you

spoiled that which was good

of any of it

and seizes my moments

both scolding and embracing

collides with my silence

ungraciously devolving

and I give it a sign

I surely am disarranged by sleep

wear me away into

my patterns in the sand

whirling, uneven

a bruise going deeper within

verdoofd als een klok

met een getekend gezicht

achtervolgd door mijn beats

een auteur verdoven

niet uitgevonden door slaap

gebroken arm

niet uitgevonden door slaap

een tuimelwiel

patronen vormen in het zand

wervelend, ongelijkmatig

een blauwe plek die dieper naar binnen gaat

ongeluk loslaten

het is werk maar niet voltooid

maar wat kan er nog overblijven?

welke hoek wordt bewaard?

mijn koorts

een wolk waar een fictie over dondert

jij

verpest wat goed was

van elk ervan

en grijpt mijn momenten

zowel schelden als omhelzen

botst met mijn stilte

ongenadige devolutie

en ik geef het een teken

Ik ben zeker in de war door slaap

draag me weg in

mijn patronen in het zand

wervelend, ongelijkmatig

een blauwe plek die dieper naar binnen gaat