Un été - Claude Nougaro

Un été

Où je venais d’atteindre mes quatorze ans

J’avais donné rendez-vous à une enfant

Une petite Espagnole du quartier

Un été

Par la fenêtre ouverte de la villa

Je guettais l’arrivée de ma Paquita

Et puis quand à la grille du jardinet

La cloche a carillonné

Je me suis soudain jeté à plat ventre

La joue clouée au plancher de ma chambre

Tremblant, roulant des yeux épouvantés

Oh non, non

J’entendis ma grand-mère crier mon nom

Et j’attendis dans une terreur sans nom

Qu’on me mît en présence de l'été

Et l'été

L'était là, debout, au milieu de ma chambre

Sous la jupette jaune brunissait l’or des jambes

Et le blanc de ses yeux brillait comme du lait

Il fait chaud cet été

L'été était muet, alors on est sortis

Et nous avons marché sur la route rôtie

Brûlants comme des rails, parallèles, on allait

Un été

Nous marchions côte à côte, sans nous parler

Les maisons avaient fermé tous leurs volets

Et parfois l’un de nos doigts se frôlait

Un été

Mes tempes battaient dans le ciel d’incendie

Et je me disais: «Qu'est-ce que je lui dis?

«Je ne trouvais rien qu'à me trouver mal

Et quand nous fûmes au canal

Devant le pont où passe une eau malade

J’ai touché la main à ma camarade

Et lui tournant le dos, j’ai galopé

Galopé

Loin de la jupe jaune et du visage d’ambre

J’ai couru comme un forcené vers ma chambre

Le cœur craquant des cendres de l'été

Een zomer

Toen ik net veertien was geworden

Ik had een afspraak gemaakt met een kind

Een kleine Spanjaard uit de buurt

Een zomer

Door het open raam van de villa

Ik wachtte op de komst van mijn Paquita

En toen bij het tuinhek

De bel is gegaan

Ik gooide mezelf ineens op mijn buik

Wang aan mijn slaapkamervloer genageld

Bevend, rollend met zijn ogen van afschuw

Oh nee nee

Ik hoorde mijn oma mijn naam schreeuwen

En ik wachtte in naamloze angst

Zet me in de aanwezigheid van de zomer

En de zomer

Was daar, staande in het midden van mijn kamer

Onder de gele petticoat bruinde het goud van de benen

En het wit van haar ogen straalde als melk

Het is warm deze zomer

De zomer was stil, dus gingen we naar buiten

En we liepen de geroosterde weg

Heet als rails, parallel, we gingen

Een zomer

We liepen zij aan zij, zonder met elkaar te praten

De huizen hadden al hun luiken gesloten

En soms poetst een van onze vingers

Een zomer

Mijn slapen klopten in de vuurlucht

En ik dacht: "Wat moet ik tegen hem zeggen?

"Ik kon niets anders vinden dan me slecht voelen"

En toen we aan het kanaal waren

Voor de brug waar ziek water passeert

Ik raakte de hand van mijn kameraad aan

En ik keerde hem de rug toe en galoppeerde

in galop

Ver van de gele rok en het amberkleurige gezicht

Ik rende als een gek naar mijn kamer

Het krakende hart van de as van de zomer