Le Paradis - Claude Nougaro

O Ève, Ève, mon petit

Te souviens-tu du paradis?

Un Dieu nous y gavait d’oranges et de cerises

Mais une pomme un jour provoqua son courroux

Et nous voilà dehors, sans même une valise

Sous l’orage et l'éclair, marchant droit devant nous

O Ève, Ève, mon petit

Te souviens-tu du paradis?

On cherchait un abri sous l’orage qui cogne

Le ciel pleuvait des larmes, tu pleurais de la pluie

Pas l’ombre d’un palais, pas même un hôtel borgne

Allons donc chez le diable !

Il n'était pas chez lui

O Ève, Ève, mon petit

Te souviens-tu du paradis?

Des siècles ont passé et nous voici ce soir

Dans cette chambre obscure, sous un toit de Paris

Avec le paradis au fond de la mémoire

Et des disques de jazz, au pied de notre lit

O Ève, Ève, mon petit

Te souviens-tu du paradis?

Allons, viens près de moi, sans craindre de discorde

Le pommier de ton corps ne m’est plus interdit

Et si Dieu, de nouveau, défendait que j’y morde

Laisse-moi le chasser de notre paradis…

O Eva, Eva, mijn kleintje

Herinner je je het paradijs nog?

Een God heeft ons gevuld met sinaasappels en kersen

Maar een appel wekte ooit zijn toorn

En hier zijn we dan buiten, zelfs zonder koffer

Onder de storm en de bliksem, rechtdoor lopen

O Eva, Eva, mijn kleintje

Herinner je je het paradijs nog?

We zochten beschutting onder de beukende storm

De lucht regende tranen, jij huilde regen

Niet de schaduw van een paleis, zelfs geen eenogig hotel

Laten we naar de duivel gaan!

Hij was niet thuis

O Eva, Eva, mijn kleintje

Herinner je je het paradijs nog?

Eeuwen zijn verstreken en hier zijn we vanavond

In deze donkere kamer, onder een dak van Parijs

Met de hemel diep in het geheugen

En jazzplaten, aan het voeteneinde van ons bed

O Eva, Eva, mijn kleintje

Herinner je je het paradijs nog?

Kom, kom dicht bij mij, zonder angst voor onenigheid

De appelboom van je lichaam is niet langer verboden voor mij

Wat als God me nogmaals verbood om te bijten?

Laat me hem uit ons paradijs verdrijven...