Rue Saint-Denis - Claude Nougaro

À minuit, je sucre des fraises

J’ai la feuille de vigne embrasée

Je me lève, je pèse mon pèze

Rue Saint-Denis, y a bon baiser

Pas besoin d'être une sorcière

Pour avoir un manche à balai

J’en ai un qui me dit: — Poussière!

Tu iras où je veux aller

Il me nargue, il me tarabuste

M’enfournant dans ses réacteurs

Ce relatif petit arbuste

S’enracine au fond de mon cœur

Que désigne-t-il cet index

Pointé toujours vers l’azimut

Comme si le ciel avait un sexe

Comme si Dieu même était en rut?

Alors à minuit, moi je mange

De la femme avec mon bec tendu

Oui, j’en venge comme on se venge

D'être un ange trop mal foutu

D’avoir là, sous cette ceinture

Ah non!

ça n’est pas élégant!

D’avoir là, qui dure, qui dure

Ce doigt borgne obsédé de gant

À minuit, je mange de l’homme

C’est mon métier, c’est mon destin

C’est comme du sucre de pomme

C’est mon sentier, c’est mon festin

À minuit je mange du jouine

Et du vieil, et de l’entredous

Je suis une groigne, une fouine

Un, un, je les mangerai tous

À minuit, je mange mon fils

Et mon père et le chancelier

Le sang tout blanc du maléfice

A faim de se multiplier

Les hommes naissent sur les berges

Du val de morts, dans tous les choux

Rouges, dans le genou des vierges

Comme du blé, comme des fous…

Alors à minuit, moi je mange

De l’homme, je croque grandes dents

Je bouffe le ruban orange

Et les souvenirs obsédants

Je mange la tête et le foie

Le jeu, le crime, le devoir

J’ouvre bien ma gueule, qu’on voie

Que dedans nul ciel n’est à voir

Om middernacht suiker ik aardbeien

Ik heb het wijnstokblad in vuur en vlam

Ik sta op, ik weeg mijn peze

Rue Saint-Denis, er is een goede kus

Je hoeft geen heks te zijn

Een bezemsteel hebben

Ik heb er een die tegen me zegt: "Stof!

Jij gaat waar ik heen wil

Hij beschimpt me, hij zeurt me

Mezelf in zijn reactoren proppen

Deze relatief kleine struik

Schiet diep in mijn hart

Wat betekent deze index?

Altijd in de azimut gericht

Alsof de hemel seks heeft

Alsof zelfs God krols was?

Dus om middernacht eet ik

Van de vrouw met mijn uitgestrekte snavel

Ja, ik neem wraak zoals men wraak neemt

Om een ​​verknipte engel te zijn

Om daar te hebben, onder deze riem

Oh nee!

dat is niet elegant!

Om daar te hebben, wat duurt, wat duurt

Die door handschoenen geobsedeerde eenogige vinger

Om middernacht eet ik man

Het is mijn werk, het is mijn lot

Het is als appelsuiker

Dit is mijn pad, dit is mijn feest

Om middernacht eet ik Jouine

En oud en enthousiast

Ik ben een grom, een wezel

Eén, één, ik eet ze allemaal op

Om middernacht eet ik mijn zoon

En mijn vader en de kanselier

Het witte bloed van het kwaad

Hongerig om te vermenigvuldigen

Mannen worden geboren op de banken

Uit de vallei van de doden, in alle kool

Rood, in de knie van maagden

Als tarwe, als een gek...

Dus om middernacht eet ik

Van de mens, ik knars grote tanden

Ik eet de oranje tape

En de beklijvende herinneringen

Ik eet het hoofd en de lever

Het spel, de misdaad, de plicht

Ik open mijn mond, laten we eens kijken

Dat er van binnen geen lucht te zien is