Toulouse - Claude Nougaro

Qu’il est loin mon pays, qu’il est loin

Parfois au fond de moi se ranime

L’eau verte du canal du Midi

Et la brique rouge des Minimes

Ô mon païs, ô Toulouse, ô Toulouse

Je reprends l’avenue vers l'école

Mon cartable est bourré de coups de poings

Ici, si tu cognes, tu gagnes

Ici, même les mémés aiment la castagne

Ô mon païs, ô Toulouse

Un torrent de cailloux roule dans ton accent

Ta violence bouillonne jusque dans tes violettes

On se traite de con à peine qu’on se traite

Il y a de l’orage dans l’air et pourtant

L'église Saint-Sernin illumine le soir

Une fleur de corail que le soleil arrose

C’est peut-être pour ça, malgré ton rouge et noir

C’est peut-être pour ça qu’on te dit Ville Rose

Je revois ton pavé, ô ma cité gasconne

Ton trottoir éventré sur les tuyaux du gaz

Est-ce l’Espagne en toi qui pousse un peu sa corne

Ou serait-ce dans tes tripes une bulle de jazz?

Voici le Capitole, j’y arrête mes pas

Les ténors enrhumés tremblaient sous leurs ventouses

J’entends encore l'écho de la voix de papa

C'était en ce temps là mon seul chanteur de blues

Aujourd’hui, tes buildings grimpent haut

A Blagnac, tes avions sont plus beaux

Si l’un me ramène sur cette ville

Pourrais-je encore y revoir ma pincée de tuiles

Ô mon païs, ô Toulouse, ô Toulouse

Hoe ver is mijn land, hoe ver is het?

Soms komt diep in mij tot leven

Het groene water van het Canal du Midi

En de rode baksteen van Les Minimes

Oh mijn land, oh Toulouse, oh Toulouse

Ik neem de weg terug naar school

Mijn schooltas zit vol stoten

Hier, als je raakt, win je

Hier houden zelfs de oma's van het gevecht

Oh mijn land, oh Toulouse

Een stortvloed van kiezelstenen rolt in je accent

Je geweld borrelt op tot aan je viooltjes

We noemen elkaar dom zodra we elkaar noemen

Er hangt een storm in de lucht en toch

De kerk Saint-Sernin verlicht de avond

Een koraalbloem die de zon water geeft

Misschien daarom, ondanks je rood en zwart

Misschien noemen ze je daarom Ville Rose

Ik zie je stoep weer, oh mijn Gasconse stad

Je stoep gestript op de gasleidingen

Prikt het Spanje in jou een beetje in zijn hoorn?

Of zou het in je buik een bubbel van jazz zijn?

Hier is het Capitool, daar stop ik mijn stappen

De koude tenoren trilden onder hun sukkels

Ik hoor nog steeds de echo van papa's stem

Hij was in die tijd mijn enige blueszanger

Vandaag klimmen je gebouwen hoog

In Blagnac zijn je vliegtuigen mooier

Als iemand me terugbrengt naar deze stad

Zou ik daar mijn snufje tegels nog kunnen zien

Oh mijn land, oh Toulouse, oh Toulouse