Le petit oiseau de Marrakech - Claude Nougaro

Le petit oiseau de Marrakech a tous les jours toujours l’haleine fraîche

Quand il s'éveille réjoui, il fait pipi et il pépie.

Vous dire en deux mots ce qu’il dit?

Je n’entends goutte à son dialecte.

Il appartient à une secte, trop près du ciel sans sauf-conduit.

Sachez toujours qu’il fait tutut et tututut dans le silence.

La symphonie d’oiseaux commence sur ce poids plume de la flûte.

L’arbre s’embrase de gosiers, bruyants de contre-chants, de fugues.

Le Paradis fait une fugue, sur Marrakech il s’est posé.

Il est tout neuf, tout gai, tout vif, radieusement primitif.

Il a fixé son port d’attache à dix pieds du plancher des dattes.

Ensuite l’homme reprendra du poil de la bête: «Moteur !»

Cours du dollar, goût de l’horreur, qu’il soit nu-tête ou en chéchia.

Le petit oiseau de Marrakech, assis sur son tapis de feuilles

Attendra que le Bon Dieu veuille, ôter le noyau de la pêche.

Il soupera d’un ver luisant, en tête-à-tête à la fauvette

Puis galipettes et navettes pour célébrer le jour suivant

Et se coucher dans le couchant.

Et quand la nuit se met à poil, à vous renverser de vertige

Il dormira entre deux tiges, les bras croisés sur une étoile.

Le petit oiseau de Marrakech a tous les jours d’amour l’haleine fraîche

Quand il s'éveille réjoui, il fait pipi et il pépie.

Het kleine vogeltje van Marrakech heeft elke dag een frisse adem

Als hij blij wakker wordt, plast en piept hij.

Vertel je in twee woorden wat hij zegt?

Ik kan zijn dialect niet horen.

Hij behoort tot een sekte, te dicht bij de hemel zonder pas.

Weet altijd dat hij tutut en tututut in stilte gaat.

De symfonie van vogels begint op deze vederlichte fluit.

De boom staat in vuur en vlam met kelen, luidruchtig met tegenliederen, fuga's.

Het paradijs rent weg, op Marrakech is het geland.

Het is gloednieuw, allemaal vrolijk, allemaal levendig, stralend primitief.

Hij bevestigde zijn thuisbasis op drie meter van de datumvloer.

Dan zal de man de speling oppakken: "Motor!"

Prijs van de dollar, smaak voor horror, blootshoofds of in een chechia.

Het vogeltje van Marrakech, zittend op zijn bladerkleed

Zal wachten tot de Goede God de pit uit de perzik haalt.

Hij zal een glimworm eten, tete-a-tete met de grasmus

Dan salto's en shuttles om de volgende dag te vieren

En ga liggen in de zonsondergang.

En wanneer de nacht naakt wordt, je omver werpend van duizeligheid

Hij zal slapen tussen twee staven, zijn armen gekruist over een ster.

De kleine vogel van Marrakech heeft elke dag een frisse adem van liefde

Als hij blij wakker wordt, plast en piept hij.