La danse - Claude Nougaro

Petits chats, petits rats avec nos frêles os

Nous allions à l'école de danse

À la barre de chêne se pliaient les roseaux

De nos corps amoureux de cadences

La danse est une cage où l’on apprend l’oiseau

Nous allions à l'école de danse

Face à la grande glace, petits canards patauds

Nous vivions pour le bonheur insigne

De voir nos blancs tutus reflétés par les eaux

Du lac noir où meurt La Mort du Cygne

La danse est une étoile, qu’elle est loin, qu’elle est haut

Sur les pointes on lui faisait des signes

Dans un coin du studio, le piano convolait

Hardiment vers des prouesses russes

Et le plancher des vaches de son mieux décollait

Sous nos pieds ivres de sauts de puce

La danse est une bête, la sueur est son lait

Le désir, sa coutume et ses us

Alors, chacun les bras en cœur, corps à couteaux tirés

Se tendait vers la ligne suprême

Vers les extrémités d’un ciel, d’un soleil délivré

De la nuit et de ses théorèmes

La danse est un espace où les ronds sont carrés

Où le temps, ô miracle, nous aime

Sur des rythmes d' Astaire, des tambours brésiliens

Elle danse, la Danse, elle danse

Pas par pas, bond par bond, elle brise les liens

De nos poids épris de transcendance

Paysanne est la danse, le cosmos est son grain

En sabots de satin, le balance

Petits chats, petits rats avec nos frêles os

Nous allions à l'école de danse

À la barre de chêne se pliaient les roseaux

De nos corps amoureux de cadences

La danse est une cage où l’on apprend l’oiseau

Nous allions à l'école de danse

Kleine katten, kleine ratten met onze broze botten

We gingen naar de dansschool

Aan de eiken bar boog het riet

Van onze cadans-liefhebbende lichamen

De dans is een kooi waar we de vogel leren

We gingen naar de dansschool

Geconfronteerd met het grote ijs, onhandige kleine eendjes

We leefden voor het kenteken van geluk

Om onze witte tutu's weerspiegeld te zien in het water

Van het zwarte meer waar de Dood van de Zwaan sterft

Dans is een ster, ver weg, hoog

Op de punten hebben we hem gesignaleerd

In een hoek van de studio kronkelde de piano

Stoutmoedig in de richting van Russische dapperheid

En de vloer van de koeien pelde op zijn best af

Onder onze vlooienhoppende dronken voeten

Dans is een beest, zweet is zijn melk

Verlangen, zijn gewoonte en zijn gebruiken

Dus, elk met armen in het hart, lichaam op gespannen voet

Bereikt voor de hoogste lijn

Naar de uiteinden van een hemel, van een afgeleverde zon

Van de nacht en zijn stellingen

Dans is een ruimte waar de cirkels vierkant zijn

Waar de tijd, oh wonder, van ons houdt

Op ritmes van Astaire, Braziliaanse drums

Ze danst, danst, ze danst

Stap voor stap, sprong voor sprong, verbreekt ze de banden

Van onze transcendentie-liefhebbende gewichten

Boer is de dans, de kosmos is zijn graan

In satijnen klompen, de balans

Kleine katten, kleine ratten met onze broze botten

We gingen naar de dansschool

Aan de eiken bar boog het riet

Van onze cadans-liefhebbende lichamen

De dans is een kooi waar we de vogel leren

We gingen naar de dansschool