L'île Hélène - Claude Nougaro

Assis sur un banc devant l’océan

Devant l’océan égal à lui-même

Un homme pensif, se masse les tifs

Interrogatif, à quoi pense t il?

À quoi pense t-il, livré à lui-même?

Il pense à son île, son île Hélène

Est-ce que l'île l’aime?

Assis sur un banc devant l’océan

L’océan jamais tout à fait le même

Dans le bruit lascif autour des récifs

Que la vague enchaîne

À quoi rêve t il, l'éternel bohème?

Il rêve à une île dont le littoral

A le pur profil de l’amour total

Assis sur un banc devant l’océan

Devant globalement la terre tout entière

Qui jamais n’enterre ses haches de guerre

Ou si peu si guère que c’est faire semblant

Il pense que le vent fraîchit sur sa joue

Il pense que l’amour sait vous mettre en joue

Ban ban ban

Il pense surtout devant l’océan

Bel esclave bleu qui remue ses chaînes

Il pense à son île à son île Hélène

Est-ce que l'île l’aime?

Pense t-elle à son il?

Zittend op een bankje aan de oceaan

Voor de oceaan gelijk aan zichzelf

Een nadenkende man masseert zijn tieten

Vragend, wat denkt hij?

Wat denkt hij, aan zichzelf overgelaten?

Hij denkt aan zijn eiland, zijn eiland Helen

Vindt het eiland het leuk?

Zittend op een bankje aan de oceaan

De oceaan is nooit helemaal hetzelfde

In het wulpse geluid rond de riffen

Laat de golfketen

Waar droomt hij van, de eeuwige bohemien?

Hij droomt van een eiland waarvan de kustlijn

Heeft het pure profiel van totale liefde

Zittend op een bankje aan de oceaan

Wereldwijd voor de hele aarde

Wie begraaft nooit zijn bijlen

Of zo weinig zo weinig dat het doet alsof

Hij denkt dat de wind op zijn wang verkoelt

Hij denkt dat liefde weet hoe ze op je moet mikken

verbod verbod

Hij denkt meestal voor de oceaan

Knappe blauwe slaaf wiebelt met zijn kettingen

Hij denkt aan zijn eiland, zijn eiland Helen

Vindt het eiland het leuk?

Denkt ze aan haar hij?