J'ai envie d'écrire - Claude Nougaro

J’ai envie d'écrire

J’ai envie d'écrire mais je ne sais pas quoi

Dans le sud, le déluge s’amuse

Gendarmes et pompiers sont devenus les muses

De ce ciel déchaîné comme un homme qui boit

Les routes, les maisons se noient dans cette urine

De titan submergeant les salons

Les frigos, les buffets, les fourneaux des cuisines

Les parents, les enfants réfugiés aux balcons

Comme chien trempé, la Terre secoue ses puces

Météo, branle-bas de combat

Le pétrole s’enflamme ou bien façon anus

Il chie dans l’océan ses tonnes de caca

Parfois, je vois passer sur telle ou telle rive

Un homme clair et bon, Hubert Reeves

Le moderne chez lui rejoint les millénaires

Sa pensée n’atteint pas le front des milliardaires

J’ai envie d'écrire mais je ne sais pas quoi

Vous narrer mon parcours de vedette?

Au Casino du sang, le roi de la plaquette

Ne cherchez pas longtemps, c’est bien moi

Je marche à petits pas au bras de mon cancer

D’un certain côté parfois ça sert

C’est pas si con, Coco, quand on se dit chanteur

De mourir d’un concert du pancréateur

Rassurez-vous ami, nous n’en sommes pas là

La mort, cette inconnue, n’a pas donné le la

J’ai envie d'écrire, mais je ne sais pas quoi

La mort, je l’avoue, me laisse coi

ik wil schrijven

Ik wil schrijven, maar ik weet niet wat

In het zuiden heeft de zondvloed plezier

Gendarmes en brandweerlieden zijn de muzen geworden

Van deze lucht die woedt als een drinkende man

Wegen, huizen verdrinken in deze urine

Van titan die de woonkamers overspoelt

Koelkasten, buffetten, keukenfornuizen

De ouders, de vluchtelingenkinderen op de balkons

Als een doorweekte hond schudt de aarde haar vlooien

Weer, drukte

Olie ontbrandt of anus manier

Hij schijt in de oceaan zijn tonnen poep

Soms zie ik passeren op deze of gene kust

Een duidelijke en goede man, Hubert Reeves

Het moderne thuis ontmoet de millennials

Zijn gedachte bereikt het voorhoofd van de miljardairs niet

Ik wil schrijven, maar ik weet niet wat

Vertel eens over mijn sterrenreis?

In het Casino du sang, de koning van de wafel

Kijk niet lang, ik ben het

Ik zet kleine stapjes op de arm van mijn kanker

Op een bepaalde manier helpt het soms

Het is niet zo dom, Coco, als je jezelf zanger noemt

Om te sterven van een concert van de pancreator

Maak je geen zorgen vriend, we zijn er nog niet.

De dood, deze onbekende, gaf niet de

Ik wil schrijven, maar ik weet niet wat

De dood, ik beken, maakt me sprakeloos