Assez ! - Claude Nougaro

Il serait temps que l’homme s’aime

Depuis qu’il sème son malheur

Il serait temps que l’homme s’aime

Il serait temps, il serait l’heure

Il serait temps que l’homme meure

Avec un matin dans le cœur

Il serait temps que l’homme pleure

Le diamant des jours meilleurs

«Assez !

Assez !»

Crient les gorilles, les cétacés

«Arrêtez votre humanerie

Assez !

Assez !»

Crient le désert et les glaciers

Crient les épines hérissées

«Déclouez votre Jésus-Christ !

Assez !

Suffit.»

Il serait temps que l’homme règne

Sur le grand vitrail de son front

Depuis les siècles noirs qu’il saigne

Dans les barbelés de ses fronts

Il serait temps que l’homme arrive

Sans l’ombre avec lui de la peur

Et dans sa bouche la salive

De son appétit de terreur

«Assez !

Assez !»

Crie le ruisseau dans la prairie

Crie le granit, crie le cabri

«Assez !

Assez !»

Crie la petite fille en flamme

Dans son dimanche de napalm

«Éteignez-moi je vous en prie

Assez !

Suffit.»

Que l’homme s’aime c’est peu dire

Mais c’est là mon pauvre labeur

Je le dis à vos poêles à frire

Moi le petit soldat de beurre

Que l’homme s’aime c’est ne dire

Qu’une parole rebattue

Et sur ma dérisoire lyre

Voyez, déjà, elle s’est tue

Mais voici que dans le silence

S'élève encore l’immense cri

«Délivrez-vous de vos démences !»

Crie l'éléphant, crie le cricri

Crient le sel, le cristal, le riz

Crient les forêts, le colibri

Les clématites et les pensées

Le chien jeté dans le fossé

La colombe cadenassée

Entendez-le ce cri immense

Ce cri, ce rejet, cette transe

«Expatriez votre souffrance»

Crient les sépulcres et les nids

«Assez !

Assez !

Fini.»

Het is tijd voor de mens om van zichzelf te houden

Omdat hij zijn ongeluk zaait

Het is tijd voor de mens om van zichzelf te houden

Het zou tijd zijn, het zou tijd zijn

Het is tijd voor de man om te sterven

Met een ochtend in mijn hart

Het is tijd voor de man om te huilen

De diamant van betere dagen

"Genoeg !

Genoeg !"

Schreeuw de gorilla's, de walvisachtigen

"Stop je humanisme

Genoeg !

Genoeg !"

Schreeuw de woestijn en de gletsjers

Huil de stekelige doornen

“Ontnagel uw Jezus Christus!

Genoeg !

Genoeg."

Het is tijd voor de mens om te regeren

Op het grote glas-in-lood van zijn voorhoofd

Sinds de zwarte eeuwen dat het bloedt

In het prikkeldraad van zijn voorhoofd

Het is tijd voor de man om te komen

Zonder de schaduw met hem van angst

En in zijn mond het speeksel

Van zijn honger naar terreur

"Genoeg !

Genoeg !"

Huilt de beek in de wei

Schreeuw het graniet, schreeuw de geit

"Genoeg !

Genoeg !"

Schreeuwt het kleine meisje in brand

In haar napalm zondag

"Schakel me alsjeblieft uit

Genoeg !

Genoeg."

Dat de man van zichzelf houdt is een understatement

Maar dat is mijn slechte werk

Ik vertel je pannen

Ik de kleine botersoldaat

Die man houdt van zichzelf zegt niets

Dan een afgezaagd woord

En op mijn armzalige lier

Kijk, ze is al stil

Maar zie, in de stilte

Nog steeds stijgt de immense kreet

"Verlos jezelf van je waanzin!"

Schreeuw de olifant, schreeuw de cricri

Schreeuw het zout, het kristal, de rijst

Schreeuw de bossen, de kolibrie

Clematissen en viooltjes

De hond in de sloot gegooid

De duif met hangslot

Hoor die enorme kreet

Deze kreet, deze afwijzing, deze trance

“Expatriate uw lijden”

Huil de graven en de nesten

"Genoeg !

Genoeg !

Afgewerkt."