Midwest - Chris Pureka

If I call you sometime,

from the Midwest,

will you keep my pulse between your thumb and your forefinger,

under your pillow while you’re sleeping?

I miss you…

Cause things fall apart,

and it’s not a surprise,

we all look around for some great escape.

We wake in the morning,

we sing in the evening,

we’re looking around for the reasons why…

So you just have to ask it,

Doesn’t this mean something,

doesn’t it call to you?

Is this a field, or is this a tunnel?

Am I getting across, am I getting across to you?

Oh, this is the best we can,

and oh, we’re hanging on.

A grain of salt for everything we thought we’d understand.

And so we hold steady,

and we keep our ears to the ground,

and we hope we know,

what we’re listening for,

what we’re listening for…

So we’ll give this, another chance,

yeah someday, someday I’ll call,

call and say I saw a bluebird,

I crossed a mountain,

I believe in this,

and now, and now.

I believe in this, and now…

Oh this is the best we can and oh we’re hanging on.

And we hope we know,

what we’re listening for,

what we’re listening for,

what we’re listening…

If I call you sometime from the Midwest,

will you keep my pulse between your thumb and your forefinger,

under your pillow when you’re sleeping?

I miss you.

Als ik je een keer bel,

uit het middenwesten,

wil je mijn pols tussen je duim en je wijsvinger houden,

onder je kussen terwijl je slaapt?

Ik mis jou…

Omdat dingen uit elkaar vallen,

en het is geen verrassing,

we kijken allemaal rond voor een geweldige ontsnapping.

We worden 's ochtends wakker,

we zingen 's avonds,

we kijken rond naar de redenen waarom...

Je hoeft het dus alleen maar te vragen,

Betekent dit niet iets,

roept het je niet aan?

Is dit een veld of is dit een tunnel?

Kom ik over, spreek ik over op jou?

Oh, dit is het beste wat we kunnen,

en oh, we houden vol.

Een korreltje zout voor alles waarvan we dachten dat we het zouden begrijpen.

En dus houden we stand,

en we houden onze oren op de grond,

en we hopen dat we het weten,

waar we naar luisteren,

waar we naar luisteren...

Dus we geven dit nog een kans,

ja ooit, ooit zal ik bellen,

bel en zeg dat ik een sialia heb gezien,

Ik stak een berg over,

Ik geloof hierin,

en nu, en nu.

Ik geloof hierin, en nu...

Oh dit is het beste wat we kunnen en oh we houden vol.

En we hopen dat we weten,

waar we naar luisteren,

waar we naar luisteren,

waar we naar luisteren...

Als ik je ergens uit het Midwesten bel,

wil je mijn pols tussen je duim en je wijsvinger houden,

onder je kussen als je slaapt?

Ik mis jou.