Landlocked - Chris Pureka

It’s about that time we start unwinding, any hope we wrapped around

The distant light in the silent conversation that never blossomed into sound

Cause we were hard weather, we were broken hearted, we were always

forget-me-nots

We were flash bulbs, we were constellations, and we tried to connect the dots

But all this and all that and everything in between never did amount to a damn

thing

I wish we could call this low tide

Pretend we will come back rising

But darling we’re done for good

Well if you want to know all the time felt like

Crawling and crawling down the bottom of a well

And if you want to know I never could

Let it go let it go let it go until now

But all this and all that and everything in between never did amount to much

I wish we could call this low tide

Pretend we’ll come back rising

But we’re landlocked

But all this and all that and everything in between never did amount to much

I wish we could call this low tide

Pretend we could come back rising

But we’re landlocked

Nothing nothing nothing left

Some sand in your shoe, a stone in your chest

Some sand in your shoe, a song in your mind

We ran out of time time time

Het is ongeveer die tijd dat we beginnen te ontspannen, elke hoop die we hebben gewikkeld

Het verre licht in het stille gesprek dat nooit tot geluid uitgroeide

Want we waren slecht weer, we waren gebroken van hart, we waren altijd

vergeet-mij-nietjes

We waren flitslampen, we waren sterrenbeelden en we probeerden de punten met elkaar te verbinden

Maar dit alles en dat alles en alles daar tussenin kwam nooit neer op een verdomd goed

ding

Ik wou dat we dit eb konden noemen

Doe alsof we terug komen rijzen

Maar schat, we zijn voorgoed klaar

Nou, als je wilt weten dat de hele tijd voelde als

Kruipen en kruipen op de bodem van een put

En als je wilt weten dat ik dat nooit zou kunnen

Laat het gaan, laat het gaan, laat het gaan, tot nu toe

Maar dit alles en dat alles en alles daar tussenin heeft nooit veel opgeleverd

Ik wou dat we dit eb konden noemen

Doen alsof we terugkomen opstaan

Maar we zijn ingesloten

Maar dit alles en dat alles en alles daar tussenin heeft nooit veel opgeleverd

Ik wou dat we dit eb konden noemen

Doen alsof we terug zouden kunnen komen opstaan

Maar we zijn ingesloten

Niets niets niets meer over

Wat zand in je schoen, een steen in je borst

Wat zand in je schoen, een liedje in je hoofd

We hadden geen tijd meer tijd tijd