Départ Express - Charles Aznavour, Pierre Roche

Un jour de mai ou l’ennui me pesait

Pour vivre ma vie laissant ce qui m’oppresse

J’ai tout quitter sans chagrin sans regret

Puisque les voyages forment la jeunesse

Aux gens curieux j’ai répondu:

— Destination inconnue

J’ai pris le premier train

Qui partait le matin

Par hasard dans le train

Y’avait une fille très bien

Comme le destin veille sur moi gentiment

Elle était justement dans mon compartiment

Le train en roulant faisait un vacarme infernal

Sur la banquette en bois on était plutôt mal

Et quand j’ai pris sa main, parlant avec douceur

Plus vite que le train allaient mes battements de coeur

D’un ton charmant un peu moqueur

En un instant j’ai pris son coeur

Puis proposai fort galamment:

— Venez avec moi au wagon-restaurant

Sous le premier tunnel très fort je l’ai serrée

Sous le second tunnel un baiser fut volé

Puis nous sommes descendus dans une gare inconnue

Pour cacher notre amour dans un petit coin perdu

Chose bizarre

Un matin par hasard

Elle avait dû se lever du mauvais pied

Elle m’a dit: — pars!

— Moi d’un seul

Coup d’un seul

J’ai bondi du lit, je me suis habillé

J’ai lui quitté, j’ai tout perdu

Destination inconnue

J’ai pris le premier train qui partait le matin

J’avais envie de pleurer je ne me sentais pas bien

Comme le destin veille sur moi gentiment

Elle était revenue dans mon compartiment

Le train en roulant faisait un vacarme infernal

Sur la banquette en bois on était plutôt mal

Et quand elle prit ma main pour se faire pardonner

Tout contre mon épaule elle s’est appuyée

J'étais si bien, je ne disais rien

Intéressé me laissant griser

Je l'écoutais

Et je goûtais

Les mots très doux que tout bas elle disait

Sous le premier tunnel très fort je l’ai serrée

Sous le second tunnel un baiser fut volé

Puis nous sommes descendus dans une gare inconnue

Pour cacher notre amour dans un petit coin perdu

Depuis ce jour nous ne nous sommes jamais quittés

Elle devint si gentille qu’elle a su me garder

Een dag in mei waarop de verveling op me drukte

Om mijn leven te leven en te verlaten wat me onderdrukt

Ik verliet alles zonder verdriet zonder spijt

Omdat reizen de jeugd vormt

Aan nieuwsgierige mensen antwoordde ik:

- Bestemming Onbekend

Ik nam de eerste trein

Wie is er 's ochtends vertrokken?

Toevallig in de trein

Er was een heel goed meisje

Hoe het lot zachtjes over mij waakt

Ze was net in mijn coupé

De rijdende trein maakte een hels kabaal

Op de houten bank waren we best slecht

En toen ik haar hand pakte, zachtjes pratend

Sneller dan de trein ging mijn hartslag

Op een charmante, licht spottende toon

In een oogwenk pakte ik haar hart

Toen heel dapper voorgesteld:

'Kom met me mee naar de restauratiewagen.'

Onder de eerste tunnel heel strak kneep ik haar

Onder de tweede tunnel werd een kus gestolen

Toen stapten we uit bij een onbekend station

Om onze liefde in een verborgen hoekje te verbergen

vreemd iets

Toevallig op een ochtend

Ze moet op het verkeerde been zijn opgestaan

Ze zei tegen mij: - ga weg!

— Ik van één

een schot

Ik sprong uit bed, kleedde me aan

Ik verliet hem, ik verloor alles

Bestemming Onbekend

Ik nam de eerste trein die 's ochtends vertrok

Ik wilde huilen, ik voelde me niet goed

Hoe het lot zachtjes over mij waakt

Ze was teruggekeerd naar mijn coupé

De rijdende trein maakte een hels kabaal

Op de houten bank waren we best slecht

En toen ze mijn hand pakte om het goed te maken

Recht tegen mijn schouder leunde ze

Ik was zo goed, ik zei niets

Geïnteresseerd om me dronken achter te laten

ik luisterde naar hem

En ik proefde

De heel lieve woorden die ze fluisterde

Onder de eerste tunnel heel strak kneep ik haar

Onder de tweede tunnel werd een kus gestolen

Toen stapten we uit bij een onbekend station

Om onze liefde in een verborgen hoekje te verbergen

Sinds die dag zijn we nooit meer uit elkaar gegaan

Ze werd zo aardig dat ze me wist te houden