Reunion Monticello - Carbon Leaf

Bones are everywhere, aren’t they?

Our families spring from their graves.

Their Sunday Best don’t fit them bones the same way and wine is seeping from

The barrel staves… again

I’m in your tea room toasting lives unchanged (while music’s playing by the

garden’s edge).

Outside rusted joints prove souls asleep can flowers blooms

from this vintage?

Relative Skeletons nervously shuffle, we glance around

community of our own.

Quiet valley drips with hints of laughter.

Mr.

Jefferson, can we slip these bones?

And bones are everywhere, aren’t they?

What do you think they’d see through

those trees?

'Resurrected Spirits Dancing,' you don’t say?!

(The minstrel’s new

arrangement of History)

We danced and drank the sun!

It over flowed and washed the past away.

We roamed!

Echo!

Laughter!

Spirits danced a jig around their graves…

…Then came the rain

A garden craves a balance of both (I guess so)

From the garden, they’re all running from the garden, we’re all looking for the

garden.

So much to maintain

Bones are everywhere aren’t they?

Ghosty spirits dash right past me.

Finding hidden spaces, favored places.

Families disperse to there graves

Bones are here to stay aren’t they?

We cultivate the bones that we’re of.

Sir, if you caught me drunk on wisdom, would you say I’ve had enough?

Botten zijn overal, nietwaar?

Onze families herrijzen uit hun graven.

Hun Sunday Best past niet op dezelfde manier op hun botten en er sijpelt wijn uit

De ton duigen... nogmaals

Ik ben in je theesalon en proost op levens onveranderd (terwijl muziek wordt afgespeeld door de

rand van de tuin).

Buiten verroeste verbindingen bewijzen dat slapende zielen bloemen kunnen bloeien

van dit jaar?

Relatieve Skeletten schuifelen nerveus, we kijken rond

onze eigen gemeenschap.

Stille vallei druipt van de lach.

Dhr.

Jefferson, kunnen we deze botten uitglijden?

En botten zijn overal, nietwaar?

Wat denk je dat ze zouden doorzien?

die bomen?

'Resurrected Spirits Dancing', zeg je niet?!

(De minstreel is nieuw

opstelling van geschiedenis)

We dansten en dronken de zon!

Het stroomde over en spoelde het verleden weg.

We zwierven!

Echo!

Gelach!

Geesten dansten een mal rond hun graven...

...Toen kwam de regen

Een tuin hunkert naar een balans van beide (denk ik)

Vanuit de tuin rennen ze allemaal uit de tuin, we zijn allemaal op zoek naar de

tuin.

Zoveel om te onderhouden

Botten zijn overal, nietwaar?

Spookachtige geesten schieten me voorbij.

Het vinden van verborgen ruimtes, favoriete plekken.

Families verspreiden zich naar hun graven

Botten zijn er om te blijven, nietwaar?

We cultiveren de botten waar we van zijn.

Meneer, als u me betrapt op dronkenschap van wijsheid, zou u dan zeggen dat ik er genoeg van heb?