Dream Beaver - Caravels

if i could wipe the grime away

i’d leave the rest just the same

i’d find a way to skew what’s left

to make it seem it’s for the best

could never, could never see

(the seams that needed stitching)

could never, could never see

(there's something that’s been missing)

we march in step, walk straight in line

we march in step, our hands are tied

was there a sieve they could trickle through

and out the other side they’d be someone new

was there a sieve they could trickle through

they could drip and drip, few by few

and i’ve been wishing it ever since

that i could be the one convinced

that it wouldn’t just repeat itself

don’t want their lot in life

how do you expect us not to blame ourselves

was there nothing else, was there nothing else

that it wouldn’t just repeat itself

don’t want their lot in life

how do you expect us not to blame ourselves

was there nothing else, was there nothing else

and all the echoes in my head

they keep me from believing again

they ripple back and forth

preventing me from ever wanting more

a broken home splintered in four that day

i spoke alone when i thought that we’d be okay

als ik het vuil kon wegvegen

ik zou de rest hetzelfde laten

ik zou een manier vinden om te verdraaien wat er nog over is

om het te laten lijken dat dit het beste is

kon nooit, kon nooit zien

(de naden die genaaid moesten worden)

kon nooit, kon nooit zien

(er is iets dat ontbreekt)

we marcheren in de pas, lopen recht in de rij

we marcheren in de pas, onze handen zijn gebonden

was er een zeef waar ze doorheen konden druppelen?

en aan de andere kant zouden ze iemand nieuw zijn

was er een zeef waar ze doorheen konden druppelen?

ze konden druppelen en druppelen, een paar bij weinigen

en sindsdien wens ik het

dat ik degene kan zijn die overtuigd is

dat het zich niet zomaar zou herhalen

willen hun lot in het leven niet

hoe verwacht je dat we onszelf niet de schuld geven?

was er niets anders, was er niets anders?

dat het zich niet zomaar zou herhalen

willen hun lot in het leven niet

hoe verwacht je dat we onszelf niet de schuld geven?

was er niets anders, was er niets anders?

en alle echo's in mijn hoofd

ze zorgen ervoor dat ik niet meer geloof

ze rimpelen heen en weer

waardoor ik nooit meer wil

een gebroken huis dat die dag in vier werd versplinterd

ik sprak alleen toen ik dacht dat het goed zou komen