Dog Days - Caravels

Here she can be still, rest her eyes

The same way shes done a thousand times

She can lose herself to her head

And count the sheep, count to ten

She knows how restless she can be

About the creaking floors

That chime all night relentlessly

Reminding her the day is done

The knots and loops we tie at night

To free ourselves at morning light

I never want to wait again

Terminal, I’m at a loss

I never want to wait again

Not a second, not to pause

Our best attempt to guard against

Slowly creeping pass of time

Now a fleeting delusion of mine

But I tried

To slow it all to a glacial pace

To numb it all, stay comatose

To slow it all to a glacial pace

But I tried, but I tried

You’re a fool if you honestly think

You have say in what you believe

You’re set in stone

You’re skin and bones

And you’re all you’ll ever be

All you’ll ever be

As we wake up different people each day

I still can’t figure out what has changed

You said «you were wrong to look for that in me»

«you asked of me something that I could never be»

And the bitterness, it pools and drowns out my thoughts

When I’m aching for a second, just to pause

When every spark of inspiration is second best

You wrote to me «life is still beautiful nonetheless»

Hier kan ze stil zijn, haar ogen laten rusten

Op dezelfde manier als ze duizend keer heeft gedaan

Ze kan zichzelf op haar hoofd verliezen

En tel de schapen, tel tot tien

Ze weet hoe rusteloos ze kan zijn

Over de krakende vloeren

Dat klokkenspel de hele nacht meedogenloos

Haar eraan herinneren dat de dag voorbij is

De knopen en lussen die we 's nachts leggen

Om onszelf te bevrijden bij het ochtendlicht

Ik wil nooit meer wachten

Terminal, ik weet het niet meer

Ik wil nooit meer wachten

Geen seconde, niet om te pauzeren

Onze beste poging om ons te beschermen tegen:

Langzaam kruipend verstrijken van de tijd

Nu een vluchtige waanvoorstelling van mij

Maar ik heb het geprobeerd

Om het allemaal te vertragen tot een ijzig tempo

Blijf in coma om alles te verdoven

Om het allemaal te vertragen tot een ijzig tempo

Maar ik heb het geprobeerd, maar ik heb het geprobeerd

Je bent een dwaas als je echt denkt

U heeft inspraak in wat u gelooft

Je bent in steen gebeiteld

Je bent huid en botten

En jij bent alles wat je ooit zult zijn

Alles wat je ooit zult zijn

Omdat we elke dag verschillende mensen wakker maken

Ik weet nog steeds niet wat er is veranderd

Je zei "je had het mis om dat in mij te zoeken"

"je vroeg me iets wat ik nooit zou kunnen zijn"

En de bitterheid, het verzamelt en overstemt mijn gedachten

Als ik even pijn heb, gewoon om te pauzeren

Wanneer elke vonk inspiratie op de tweede plaats komt

Je schreef me «het leven is toch nog steeds mooi»