Bone Voyage - Caravels

It crawls through the cracks and it seeps in between

It sows itself up and it roots itself deep

Gnaws at you incessantly

Binds with you, becomes your belief

An echo that’s cursed to repeat

An echo that’s cursed to repeat

You try, but you can’t create

When you speak you reverberate

Remarkably you even ache

With a sense of symmetry

Quietly you seethe, you boil, blister

Quietly you sway, spill over the lip

How quickly you cave in to the weight

How a little sand and dirt can fill the cracks

Of the walls of the letters of your name

Quietly you seethe, you boil, blister

Quietly you sway, spill over the lip

You flare up, you grit your teeth you ball your fists

Your blind rage, it comes to you at night in fits

You swing your arms, curse the day you were born

You drip with venom, but your words are well-worn

You throw yourself into your cause, so much that it strips you bare

You strike the earth with all your force, yet you leave no mark

You throw yourself into your cause, so much that it strips you bare

You strike the earth with all your force, so it strikes you back

I’ll commit you to the depths of memory

I’ll remember you if you’ll remember me

I’ll store you safe, lock you away, and swallow the key

I’ll remember you if you’ll remember me

Het kruipt door de kieren en het sijpelt ertussendoor

Het zaait zichzelf op en het wortelt diep

Knaagt onophoudelijk aan je

Bindt met jou, wordt jouw overtuiging

Een echo die vervloekt is om te herhalen

Een echo die vervloekt is om te herhalen

Je probeert, maar je kunt niet creëren

Als je praat, galm je weer

Opmerkelijk dat je zelfs pijn hebt

Met gevoel voor symmetrie

Rustig zie je, je kookt, blaar

Rustig zwaai je, mors je over de lip

Hoe snel je toegeeft aan het gewicht

Hoe een beetje zand en vuil de scheuren kunnen opvullen

Van de muren van de letters van je naam

Rustig zie je, je kookt, blaar

Rustig zwaai je, mors je over de lip

Je laait op, je knarsetandt, je balt je vuisten

Je blinde woede, het komt 's nachts naar je toe

Je zwaait met je armen, vervloekt de dag dat je geboren bent

Je druipt van het gif, maar je woorden zijn versleten

Je gooit jezelf zo in je zaak dat het je blootlegt

Je slaat met al je kracht op de aarde, maar laat geen sporen achter

Je gooit jezelf zo in je zaak dat het je blootlegt

Je slaat de aarde met al je kracht, dus het slaat je terug

Ik zal je toewijden aan de diepten van het geheugen

Ik zal je herinneren als je je mij herinnert

Ik zal je veilig opbergen, je opsluiten en de sleutel inslikken

Ik zal je herinneren als je je mij herinnert