The Ballad of the Costa Concordia - Car Seat Headrest

I used to like the mornings

I’d survived another night

I’d walk to breakfast through the garden

See the flowers stretching in the sunlight

Now I wake up in the mornings

And all the kindness is drained out of me

I spend hours just wincing

And trying to regain some sense of peace

If only I could sustain my anger

Feel it grow stronger and stronger

It sharpens to a point and sheds my skin

Shakes off the weight of my sins

And takes me to heaven

I stay up late every night

Out of some general protest

But with no one to tell you to come to bed

It’s not really a contest

Maybe you think

I’ll learn from my mistake

But not this time

It’s just gonna break me

If only I could sustain my anger

Feel it grow stronger and stronger

It sharpens to a point and sheds my skin

Shakes off the weight of my sins

And takes me to heaven

And if I’ve lost you for good

Could it have been any other way?

Was the water filling up for years

Or did I wreck it all in a day?

I’m going to bed now

I’ve sunk into my sorrows

And it’ll take three hundred million dollars

To get me up tomorrow

I won’t go down with this shit

I will put my hands up and surrender

There will be no more flags above my door

I have lost, and always will be

It was an expensive mistake

It was an expensive mistake

My horse broke his back to get me here

I have his blood on my hands for no reason

But what was I supposed to do?

How was I supposed to know how to use a tube amp?

How was I supposed to know how to drive a van?

How was I supposed to know how to ride a bike without hurting myself?

How was I supposed to know how to make dinner for myself?

How was I supposed to know how to hold a job?

How was I supposed to remember to grab my backpack after I set it down to play

basketball?

How was I supposed to know how to not get drunk every

Thursday, Friday, Saturday, and — why not — Sunday?

How was I supposed to know how steer this ship?

How the hell was I supposed to steer this ship?

It was an expensive mistake

You can’t say you’re sorry and it’s over

I was given a body that is falling apart

My house is falling apart

And I was given a mind that can’t control itself

And I was given a ship that can’t steer itself

And what about the pain I’m in right now?

And what about a vacation?

And what about a vacation to feel good?

My horse broke his back and left me here

How was I supposed to know?

And God won’t forgive me

And you won’t forgive me

Not unless I open up my heart

And how am I supposed to do that

When I go to this same room every night

And sleep in the same bed every night?

The same fucking bed

Red comforter with the white stripes

And the yellow ceiling light makes me feel like I’m dying

This sea is too familiar

How many nights have I drowned here?

How many times have I drowned?

I give up

Let us take you back to where we came in

We were united, an undivided nation

We got divided, it was something inside us

And it was not us

We were so naive, we were just like animals

Told what to believe by the beasts who took control

We wanted control too, but that was normal

Cause our life was one of survival

The decisions we’ve made, if you can call it deciding

With your life on the line, it’d be social suicide to change your mind

So we got mad and we split the scene

Now we download all of our shit for free

It’s the new economy, we have nothing to offer and we sleep on trash

I give up

Let us take you back to where you came in

A man clinging to the cliff of revelation

So scared of what he would find, he started crying

«It was not me»

Stopped at the borderline they took his disguise

So he read a book that won a Pulitzer prize

It was about death

It didn’t help

He saw himself in it

And he was disturbed at the conclusions it led to

But he couldn’t say what because the author was dead too

And so though he made fun of us, he has now become one of us

I give up

I give up

I give up

I give up

I give up

And you wake up trembling

From a dream where I swam into the river

I reach out and hold you in my arms

I love you, I love you, I love you

Ik hield van de ochtenden

Ik had nog een nacht overleefd

Ik zou door de tuin naar het ontbijt lopen

Zie de bloemen zich uitstrekken in het zonlicht

Nu word ik 's ochtends wakker

En alle vriendelijkheid is uit mij weggevloeid

Ik breng uren door met huiveren

En proberen een gevoel van vrede te herwinnen

Kon ik mijn woede maar volhouden

Voel het sterker en sterker worden

Het scherpt tot een punt en werpt mijn huid af

Schudt het gewicht van mijn zonden af

En brengt me naar de hemel

Ik blijf elke nacht laat op

Uit een algemeen protest

Maar met niemand die je zegt dat je naar bed moet komen

Het is niet echt een wedstrijd

Misschien denk je

Ik leer van mijn fout

Maar deze keer niet

Het gaat me gewoon breken

Kon ik mijn woede maar volhouden

Voel het sterker en sterker worden

Het scherpt tot een punt en werpt mijn huid af

Schudt het gewicht van mijn zonden af

En brengt me naar de hemel

En als ik je voorgoed kwijt ben

Had het ook anders kunnen zijn?

Was het water jarenlang vol?

Of heb ik het allemaal in één dag kapot gemaakt?

Ik ga nu naar bed

Ik ben in mijn verdriet verzonken

En het kost driehonderd miljoen dollar

Om me morgen wakker te krijgen

Ik ga niet ten onder met deze shit

Ik zal mijn handen omhoog steken en me overgeven

Er zullen geen vlaggen meer boven mijn deur hangen

Ik heb verloren en zal dat altijd blijven

Het was een dure fout

Het was een dure fout

Mijn paard brak zijn rug om me hier te krijgen

Ik heb zijn bloed aan mijn handen zonder reden

Maar wat moest ik doen?

Hoe moest ik weten hoe ik een buizenversterker moest gebruiken?

Hoe moest ik weten hoe ik een busje moest besturen?

Hoe moest ik weten hoe ik moest fietsen zonder mezelf pijn te doen?

Hoe moest ik weten hoe ik voor mezelf moest koken?

Hoe moest ik weten hoe ik een baan moest houden?

Hoe moest ik eraan denken mijn rugzak te pakken nadat ik hem had neergezet om te spelen

basketbal?

Hoe moest ik weten hoe ik niet elke keer dronken kon worden?

Donderdag, vrijdag, zaterdag en — waarom niet — zondag?

Hoe moest ik weten hoe dit schip te besturen?

Hoe moest ik dit schip in godsnaam besturen?

Het was een dure fout

Je kunt niet zeggen dat het je spijt en het is voorbij

Ik kreeg een lichaam dat uit elkaar valt

Mijn huis valt uit elkaar

En ik kreeg een geest die zichzelf niet kan beheersen

En ik kreeg een schip dat zichzelf niet kan besturen

En hoe zit het met de pijn die ik nu heb?

En hoe zit het met een vakantie?

En wat dacht je van een vakantie om je goed te voelen?

Mijn paard brak zijn rug en liet me hier achter

Hoe moest ik dat weten?

En God zal me niet vergeven

En je vergeeft me niet

Niet tenzij ik mijn hart openstel

En hoe moet ik dat doen?

Als ik elke avond naar dezelfde kamer ga

En elke nacht in hetzelfde bed slapen?

Hetzelfde verdomde bed

Rood dekbed met de witte strepen

En de gele plafondlamp geeft me het gevoel dat ik doodga

Deze zee is te vertrouwd

Hoeveel nachten ben ik hier verdronken?

Hoe vaak ben ik verdronken?

Ik geef het op

Laten we je terugbrengen naar waar we binnenkwamen

We waren verenigd, een onverdeelde natie

We raakten verdeeld, het was iets in ons

En wij waren het niet

We waren zo naïef, we waren net dieren

Verteld wat te geloven door de beesten die de controle overnamen

We wilden ook controle, maar dat was normaal

Want ons leven was er een van overleven

De beslissingen die we hebben genomen, als je het beslissend kunt noemen,

Met je leven op het spel, zou het sociale zelfmoord zijn om van gedachten te veranderen

Dus we werden boos en we splitsten de scène

Nu downloaden we al onze shit gratis

Het is de nieuwe economie, we hebben niets te bieden en we slapen op de prullenbak

Ik geef het op

Laten we je terugbrengen naar waar je binnenkwam

Een man die zich vastklampt aan de klif van openbaring

Zo bang voor wat hij zou vinden, begon hij te huilen

"Ik was het niet"

Ze stopten bij de grens en namen zijn vermomming aan

Dus las hij een boek dat een Pulitzerprijs won

Het ging over de dood

Het heeft niet geholpen

Hij zag zichzelf erin

En hij was verontrust over de conclusies waartoe het leidde

Maar hij kon niet zeggen wat, want de auteur was ook dood

En hoewel hij ons belachelijk maakte, is hij nu een van ons geworden

Ik geef het op

Ik geef het op

Ik geef het op

Ik geef het op

Ik geef het op

En je wordt bevend wakker

Van een droom waarin ik de rivier in zwom

Ik reik uit en houd je in mijn armen

Ik hou van je, ik hou van je, ik hou van je