Truth Calling - Capercaillie

Your eyes lit up as lovers met across a stage,

The warmth we saw in you came from deep within,

But the tenderness we cling to was a blanket for your pain.

The stars I gaze upon seem different since that day,

While one shines brighter, another fades away,

You light up the winter sky, the moon at your command,

Convinced you didn’t mean it, but your soul had different plans.

This is truth calling, makes it’s way to me,

And this is love falling, falling at our feet.

She was your sister, your neighbour, she was your daughter, your carer.

She was your mother, your sharer, she was your friend, your lover.

The bowing heads of many hold your image in their minds,

The endless search for answers occupy the time,

Gazing at the pictures, with eyes they fail to see

Why in a moment, robbed of reason, you embraced eternity.

Je ogen lichtten op toen geliefden elkaar ontmoetten op een podium,

De warmte die we in je zagen kwam van diep van binnen,

Maar de tederheid waar we ons aan vastklampen, was een deken voor je pijn.

De sterren waar ik naar kijk lijken anders sinds die dag,

Terwijl de een helderder schijnt, vervaagt de ander,

Je verlicht de winterhemel, de maan op jouw bevel,

Ervan overtuigd dat je het niet meende, maar je ziel had andere plannen.

Dit is de waarheid roepen, maakt zijn weg naar mij,

En dit is liefde die valt, aan onze voeten valt.

Ze was je zus, je buurvrouw, ze was je dochter, je verzorger.

Ze was je moeder, je deler, ze was je vriendin, je minnaar.

De gebogen hoofden van velen houden uw beeld in hun gedachten,

De eindeloze zoektocht naar antwoorden neemt de tijd in beslag,

Starend naar de foto's, met ogen die ze niet kunnen zien

In een oogwenk, beroofd van de rede, omhelsde je de eeuwigheid.